________________
આઠમે ઉપદેશ
પાસિલ નામના શ્રદ્ધાળુ શ્રાવકે આરાસણ ગામમાં કરાવેલ અને શ્રીદેવસૂરિ ગુરૂએ પ્રતિષ્ઠા કરેલ એવું તે ચીત્ય અનુક્રમે તીર્થપણે પ્રસિદ્ધ થયું.
પાસિલ શ્રાવકની કથા એકદા શ્રીમુનિચંદ્રગુરૂના શિષ્ય દેવસૂરિઆચાર્ય ભૃગુપુરમાં માસું રહ્યા. એવામાં ક્રૂર સર્પોને ચેરાશી કરંડીયા લઈને કેઈ કાન્હડ નામનો ગી ત્યાં આવ્યા, અને બેલ્યો કે – હે સૂરી! મારી સાથે વિવાદ કરે. નહિં તે આ મેટા સિંહાસનને ત્યાગ કરે.” એટલે આચાર્ય બાલ્યા. કે –“અરે મૂખ! તારી સાથે વાદ કે ? શું કુતરાની સાથે મૃગેકનું કદી ચુદ્ધ થાય ?” ચોગીએ કહ્યું કે –“હું સર્ષકીડા જાણું છું, તેથી રાજમંદિર વિગેરેમાં જાઉં છું અને ત્યાં બધા કરતાં અધિક વસ્તુ અને આભરણાદિક મેળવું છું” પછી આચાર્ય બાલ્યા કે – હે ગિન ! અમારે કઈ પ્રકારના વાદની ઈચ્છા નથી. કારણ કે મુનિઓ તત્ત્વજ્ઞ હોય છે અને આહંત મુનિઓ તે વિશેષથી તત્ત્વ પ્રાજ્ઞ હોય છે. તથાપિ જે તારે કૌતુક હોય, તો રાજાની સમક્ષ આપણે વાદ કરીએ. કારણકે વિજયને ઈચ્છનારાઓએ ચતુરંગ વાદકર જોઈએ. પછી તે ભેગી તથા સર્વ શ્રીસંઘની સાથે તે રાજસભામાં આવ્યું અને ત્યાં રાજાએ પણ તેમને સત્કારકર્યો. પછી રાજાએ દર્શાવેલ એક પ્રૌઢ સિંહાસન પર તેઓ બેઠા.
