________________
૭૨
મારે શું પ્રજન છે? માટે આ પાંચ દ્રશ્ન તીર્થ કાર્યમાં સફળ થાઓ.” આ પ્રમાણે વિચાર કરી પોતે ઉત્કંઠાપૂર્વક ત્યાં જઈ મંત્રીને નમસ્કાર કરીને પિતાનું સ્વરૂપ જણાવીને તેને તે દ્રવ્ય (તેણે) અર્પણ કર્યું. અહપિતાનું સર્વસ્વ દ્રવ્ય અર્પણ કરતાં એણે કેટલું બધું સાહસ કર્યું ? બહુ દ્રવ્ય છતાં, પિતાનું સર્વસ્વ કોણ વાપરી નાખે? કારણ કે
“દરિદ્ર છતાં દાન આપે, મહાન (સમર્થ) છતાં ક્ષમા રાખે, યુવાન છતાં તપ કરે, જ્ઞાની છતાં મૌન ધરે, સુખના સાધને છતાં ઈરછા નિરોધ કરે અને પ્રાણીઓ પર દયા કરે-એ ગુણે સત્વર સ્વર્ગમાં લઈ જાય છે.”
આ પ્રમાણે વિચારીને મંત્રીએ તેનું નામ સમસ્ત વ્યવહારીયાની પહેલા (ઉપર) રાખ્યું. તેથી તે બધા વિલક્ષ થઈ ગયા. એટલે વિલક્ષ થયેલાં તેમને જોઈને મંત્રીશ્વરે કહ્યું કેજેમ દુર્ગત છતાં પણ એણે પિતાનું સર્વસ્વ આપી દીધું તેમ હે બાંધવો; તમે પણ એ રીતે કરે તે તમારું નામ પણ અહીં મુખ્ય રાખવામાં આવે; મંત્રીશ્વરે એ પ્રમાણે કહ્યું. એટલે તેઓ મૌન રહ્યા. પછી તે દુર્ગત પણ તે દિવસે તીર્થોપવાસ કરીને પાદલિપ્તપુરમાં ગયા. ત્યાં દાણા માગીને તે પકાવવા તૈયાર થયે અને જેટલામાં ચરિકા (નાના ચુલા) ને માટે ભૂમિ પેદવા જાય છે. તેટલામાં ત્યાં નિધાન પ્રગટ થયું. એટલે સૂર્ય સમાન તેજસ્વી અને હજાર સોનામહોરથી પૂર્ણ એવા તે નિધાનને જોઈને તેની આંખે એકદમ પ્રફુલ્લિત થઈ ગઈ. આ ખરેખર મારા જેવા રંકને નહિ, પણ તીર્થનો પ્રભાવ છે. એમ વિચારીને અત્યંત ઉત્સુક થઈ ત્યાં જઈને તે તે મંત્રીને અર્પણ કર્યું. એટલે મંત્રીએ કહ્યું કે હેભદ્ર! કુબેરે સંતુષ્ટ થઈ તને આ દ્રવ્ય-નિધાન આપ્યું છે. માટે તે યથેચ્છ ભેગવ અને સુખી થા, આમ છતાં સવથા તેની
