________________
૧૪
ધ્રુવપાલની કથા
કોઈક શેઠના વનપાલ નામના ચાકરે વનમાં ભેંસા ચારતાં એકદા ત્યાં એક જિનમ'ખ જોયુ. તેના સ્વરૂપને ન જાણતાં છતાં પણ સમીપે રહેલી નદીના જળથી તેનું પ્રક્ષાલન કરીને કુસુમાદિકથી તે ખિ’બની તેણે પૂજા કરી, ‘આ બિ‘બની પૂજા કર્યા સિવાય મારે ભજન કરવુ' નહિ.' આવા નિશ્ચય કરીને તે સમાધિપૂર્વક દિવસે ગાળવા લાગ્યા.
એકદા વરસાદ આવતાં નદીમાં અત્યંત દુસ્તર પૂર આવ્યું. તેથી ત્યાં જવાને અસમર્થ એવા તે ખિ'અનુ' યાન કરતા ઘરેજ રહ્યો. એટલે શ્રેષ્ઠીએ કહ્યું કે-‘આપણે ઘેર પણુ બિંબે છે, તેની પૂજા કર.' આ પ્રમાણે કહ્યા છતાં તેણે ભાજન ન કર્યુ. પછી સાતમે દિવસે નદીનુ પુર દૂર થયું, એટલે જેવામાં તે અિખ'ની પાસે જાય છે, તેવામાં તેણે સિ’હુ જોયા. તે ભયકર સિંહની પણ એક શિયાળની જેમ અવગણના કરીને તે દેવની તેણે પૂજા કરી કારણકે સત્ત્વથી શુ સિદ્ધ થતું નથી ? પછી તેના નિશ્ચયથી સ ંતુષ્ઠ થયેલ તે બિંબના અધિષ્ઠાયક દેવે પ્રત્યક્ષ થઈને કહ્યું કે હે મહાશય ! વર માગ.’ એટલે દેવપાલ મેલ્યા કે– મને રાજ્ય આપ.’ દેવતાએ કહ્યું કે—‘સાતમે દિવસે તને અવશ્ય રાજ્યની પ્રાપ્તિ થશે.’ એવામાં તેજ નગરમાં અપુત્રીય રાજા મરણ પામવાથી પ્રધાન પુરૂષાએ તરત પાંચ દિવ્ય પ્રગટ કર્યો’. એટલે દેવતા એ હેલ સાતમે દિવસે જ્યાં વૃક્ષ નીચે તે સૂતા હતા, ત્યાં તે પાંચ દિવ્યાએ આવીને તેને માટુ' રાજ્ય આપ્યું. તેને સામ્રાજ્ય પ્રાપ્ત થયા છતાં તેની કોઈ આજ્ઞા માનતા ન હતા. તેને એક કર્રકર સમજીને લેાકા તેની અવજ્ઞા કરવા
