________________
૩૦
તેઓ કાલ વ્યતીત કરવા લાગ્યા. પણ ભગવંત તે પ્રાસુક આહારની અપ્રાપ્તિથી નિરંતર ઉપવાસી રહી ફૂષણ રહિત થઈ મૌન વ્રત ધરીને વસુધા (પૃથ્વી) પર વિહાર કરવા લાગ્યા.
હવે જે વખતે ઋષભદેવ સ્વામીએ લોકોને વાર્ષિક દાન આપ્યું, તે વખતે કચ્છ અને મહાકરછના નમિ અને વિનમિ નામના પુત્રો દેશાંતર ગયા હતા, તેઓ ઘરે આવ્યા અને ત્યાં તેવા પ્રકારનું સ્વરૂપ જાણીને તાતની પાસે ગયા અને તેમણે પૂછયું કે- “આ શું આરહ્યું છે ?” એટલે તેઓએ યથાસ્થિત તે બધું સ્વરૂપ જણાવીને કહ્યું કે- તમે ભરતને ઘેર જાઓ, તે તમને રાજ્ય આપશે.' પણ અભિમાનમાં આવીને ભારતની તેમણે અવગજ્ઞા કરી. અને સ્વામીજ અને રાજ્ય આપશે. કારણકે તે સર્વ સાધારણ છે.' એમ કહીને નમસ્કાર કરી
જ્યાં ઋષભસ્વામી પ્રતિમાનિષ્ઠ થઈ વિચરતા હતા; ત્યાં વનમાં તેઓ ગયા. અને પ્રભાતે પાણી લાવીને પ્રભુના બંને ચરણે ધોઈને અને કમળથી પૂજા કરીને કહેતા કે- “હે સ્વામિન્ ! અમને રાજ્ય આપે. વળી હાથમાં ખુલ્લી તલવાર રાખીને પ્રભુની બંને બાજુએ બરાબર દષ્ટિ રાખીને સેવા સાધવામાં સાવધાન થયા. આ પ્રમાણે તેઓ સેવા સાધતા હતા. એવામાં એકદા ધરણંદ્ર મહારાજ ભગવંતને નમસ્કાર કરવા આવ્યું. અને તેમને તથા વિધ સેવા કરવામાં તત્પર જોઈને તેણે કહ્યું કે – “હે મહાનુભવે ! આ સ્વામી નિર્મમ છે. તેથી એ કોઈને કંઈ આપતા નથી. તથા એ તેષ કે રોષ (અનુગ્રહ કે નિગ્રહ) પણ કદી કરતા નથી. તે તમે સંસારની લાલચથી એમને શા માટે સેવો છો?” આ સાંભળી તેઓ રોષપૂર્વક ગર્જના કરીને ધરણેને કહેવા લાગ્યા કે – “હે પાંથ! તું તારે માર્ગે જ અમારી ચિંતા કરીને તારે શું કરવું છે ?” એટલે ધરણંદ્ર બેન્ચે કે
