________________
ઓગણિસ–વિસામે ઉપદેશ
જે મનુષ્ય દેવદ્રવ્યને ઉપભોગ કરે છે, તેઓ દુર્ગતિગામી થાય છે. આ સંબંધમાં ઘણા દષ્ટાંત છે તથાપિ અહીં દિગ્માત્ર દર્શાવતું ઉચિત છે.
આ સંસારમાં શ્રી દેવ અને ગુરૂની એકાંત ભક્તિ કરનાર તથા વિશુદ્ધ શ્રી સમ્યકત્વમૂળ બાર વ્રતને ધારણ કરનાર સુશ્રાવક, સ્વપર શાસ્ત્રમાં નિષિદ્ધ હોવાથી અને બહુ દેષનો સંભવ હોવાથી દેવ સંબંધી દ્રવ્યનો સર્વથા ઉપગ નજ કરે. કહ્યું છે કે –
દેવદ્રવ્યથી જે વૃદ્ધિ, અને ગુરૂ દ્રવ્યથી સંચિત કરેલ જે ધન છે તે કુળનો નાશ કરે છે અને મરણ પછી તે નરકમાં ઘસડી જાય છે.” કડવી તુંબડીનું એક બીજ પણ સહસ્ત્ર ભાર પ્રમાણ ગેળને નાશ કરે છે. વિષનો એક લવ દૂધપાકથી ભરેલા થાળને શું સર્વને અનુપયેગી કરતો નથી? તેમ કેટલાક મૂર્ખ જ દેવદ્રવ્યથી વ્યવસાય કરતા જોવામાં આવે છે, કોઈ વખત નિર્ધનપણું ઘણું પ્રાપ્ત થતાં દેવદ્રવ્યની દરકાર ન કરતાં તેઓ વાપરે છે અને તે દ્રવ્ય જ્યારે પાછું માગવામાં આવે, ત્યારે તેઓ એમ કહે છે કે –“અમારી પાસે હાલ દ્રવ્ય (નાણુ ) નથી. અથવા તે જિન અમારા પિતા સમાન છે. માટે પિતાનું ધન શું પુત્રને કંઈ અનાદેય હોય ઈત્યાદિ જેમ તેમ બોલતા તે બિચારા અનંત સંસારના કલેશના ભાજન થાય છે. કેટલાક તે મહત્વના ભૂખ્યા મોટા સમુદાયમાં બહુ ધનના બદલામાં ઈંદ્રમાને લાભ મેળવીને
