________________
૩૩
અત્યંત નિભ્રંછના કરતા હતા; પરંતુ તેની તે શિક્ષાથી પુત્રાને કોઇ પણ અસર થતી ન હતી; કારણ કે આસ જનના પવિત્ર હિતા પદેશ પણ દુ:શિષ્યાને કદી અસર કરે નહિ. વળી તે કુબુદ્ધિ પુત્ર પોતાના પિતાનો સામે જેમ તેમ ખેલતા હતા. એમ કલહ કરતાં તેમના દિવસો જતા હતા.
એક દિવસ જિનમંદિર જિનેશ્વરની પૂજા કરવા માટે ચંદન લેવા જતાં શ્રેષ્ઠી એક પેટી જેટલામાં જુએ છે, તેટલામાં તે પેટીએમાં 'ચીએ રહી ગયેલી જોઈને શેઠ ક્રોધથી ઉદ્ધૃત અને રક્તલેાચનવાળા થઈ ગયા તથા અર્ધ ઓછુ ફરકાવવા લાગ્યા.‘ અહા ! પુત્રાની મૂર્ખાઈ, અહા ! તેમની હૃદયશૂન્યતા ! આ પ્રમાણે વારવાર વિચાર કરતા તે અનુક્રમે જિનભુવનમાં ગયા. ત્યાં પણ તે વિચારવા લાગ્યા કેઃ— આજે ઘેર જઈને તે મૂખ શિરામણી ક્રુપુત્રાને હું અવશ્ય ઘરની બહાર કહાડીશ. પાપના હેતુ એવા એમનું શું પ્રયેાજન છે ? કારણ કે—
આ પ્રમાણે વિચાર કરતાં કરતાં તેણે દેવપૂજા કરી; પરંતુ તે વિચક્ષણે પુત્રો પરની દુરાત્મતાને ત્યાગ ન કર્યાં. વળી પૂજાના અ`તે ચૈત્યવંદન કરતાં પ્રણિધાન કરીને તેણે પેાતાના લલાટને ભૂમિ પર લગાડયો. એવામાં દૈવાગે તે તેવીજ સ્થિતિમાં મરણ પામ્યા; કારણ કે પ્રાણીએ જીવિત તરંગના જેવુ' ચપળ હેાય છે. મરણ પામીને તે તેજ નગરમાં ચાંડાલ થયા. પૂજાના પ્રભાવથી તે મનુષ્યપણું પામ્યા અને દુર્ધ્યાનથી તે નીચ કુળમાં અવતર્યા, પછી ચાંડાલના કુળમાં તે અનુક્રમે બાલ્યાવસ્થા વ્યતીત કરીને યૌવનાવસ્થા પામ્યા અને પાતાનાં કુટુ’બનુ પાલન કરવા લાગ્યા. ચારીના વ્યસનથી
૩
