________________
सवज्ञाप्रतिपत्तियन्मोहः सामान्यतोऽपि हि ।
नास्त्येवाभिनिवेशस्तु, महामोहः सतां मतः ॥१॥ - સર્વાને અસ્વીકાર એ સામાન્યથી પણ મોહજ છે. પરંતુ -સર્વજ્ઞ છેજ નહિ” એ જાતિને અભિનિવેશ તે “મહામોહ” છે એમ સપુષએ માનેલું છે. (૧) - अस्माञ्च दूरे कल्याणं, सुलभा दुःखसंपदः ।
नाऽज्ञानतो रिपुः कश्चिदत एवोदितं बुधैः ॥२॥ - “સર્વજ્ઞ છેજ નહિ એ જાતિના અભિનિવેશવાળાને કલ્યાણ દૂર છે અને દુઃખની સમ્પ્રદાએ સુલભ છે. કારણકે અજ્ઞાન કરતાં કેઈ બીજે દુશ્મન નથી, એમ બુધ પુરૂષોએ ફરમાવ્યું છે. (ર) महामोहाभिभूतानामित्यनर्थो महान् यतः । अतस्तत्त्वविदां तेषु, कृपाऽवश्यं प्रवर्तते ॥३॥
મહામોહથી અભિભૂત થયેલા પ્રાણીઓને મહાન અનર્થ થાય છેઃ એ માટે તત્ત્વવેત્તાઓને તેવા આત્માઓ ઉપર અવશ્ય કરૂણું પ્રવર્તે છે. (૩) वाक्यलिङ्गा हि वक्तारो, गुणदोषविनिश्चये । क्रियालिङ्गा हि कर्तारः, शिल्पमार्गे यथैव हि ॥४॥ - જેમ શિલ્પ માર્ગમાં યિા એજ કર્તાનું લિંગ છે તેમ ગુણદેષના નિશ્ચય માટે તત્વ માર્ગમાં વાક્ય એજ વક્તાનું લિંગ છે. (૪)
दृष्टशास्त्राविरुद्धार्थ, सर्वसत्त्वसुखावहम् । मितं गम्भीरमाल्हादि, वाक्यं यस्य स सर्ववित् ॥५॥ - પ્રત્યક્ષ અને આગમથી અવિરૂદ્ધ અર્થને કહેનારું, સર્વ પ્રાણએને સુખ કરનારું, મિત, ગંભીર અને આહાદિ એવું વાક્ય જેનું હોય, તે સર્વવિત–સર્વજ્ઞ છે. (૫)
