________________
૧૦૦
ધર્મ-શ્રદ્ધા
અનેક પ્રકારના પ્રતિબંધવાળા કુળમાં એને જન્મ થયે. પણ જગતમાં કોઈ પણ સ્થળે ખાવા-પીવાની અમર્યાદિતતાને ઉત્તમપણાનાં ચિહ્ન તરીકે કે ઉત્તમ કુળનાં લક્ષણ તરીકે કદિ પણ વર્ણવામાં નથી આવી. ઉત્તમ કુળની ખૂબી તો એની ખાનદાનીમાં છે. અને એ ખાનદાની બીજા જીવોને ઓછામાં ઓછું દુઃખ દેવાની શુદ્ધ ભાવનામાં રહેલી છે. એ ભાવનાને આચરણમાં ઉતારવાને સાથી ઉંચામાં ઉંચે અને અત્યંત જરૂરી માર્ગ જૈન કુળમાં રહેલું છે. જે જિહેંદ્રિય ઉપર સંયમ કેળવી શકે, તે બીજી અનેક વસ્તુઓ ઉપર જરૂરી સંયમ મેળવી શકે છે અને જેને જિહવેંદ્રિય ઉપર સંયમ નથી, તે બીજા કેઈ પણ ઉંચા પ્રકારના આત્મિક સયંમ માટે લાયક બની શક્તો નથી.
પિતાના સંતાનને આ જાતિને ધાર્મિક વાર આપવા પ્રયત્ન કરે, એજ સમ્યગદષ્ટિ માતાપિતાઓનું સાચું ર્તવ્ય છે. એથી જ પોતાના સંતાનનું આત્મિક ભવિષ્ય સુધરે છે. કેવળ ધનને વારસો આપી જવાથી જ સંતાન ભવિષ્યમાં સુખી થશે, એ જાતિની માન્યતામાં દીર્ધદષ્ટિ નથી કિન્તુ કેવળ મેહ છે.
પ્રશ્ન જૈન કુળમાં પર્વતિથિએ લીલોતરી નહિ ખાવી, ઈત્યાદિ સામાન્ય બાબતો ઉપર બહુ ભાર દેવામાં આવે છે, તે શું વ્યાજબી છે?
ઉત્તર તદ્દન વ્યાજબી છે. પરંતુ જે સ્ત્રી સદાચાર નામની વસ્તુનું અસ્તિત્વ જ સ્વીકારતી ન હોય, શીલ કે બ્રહાચર્ય જેવી વસ્તુમાં જેને શ્રદ્ધા જ ન હોય અને વેશ્યાવૃત્તિને પણ જે સુંદર વસ્તુ ગણતી હોય, તે સ્ત્રી પોતાના
