________________
- ધમજદ્ધા ભાસે છે, તેથી તેમાંનું એક પણ કર્તવ્ય હંમેશ માટે નક્કી કરી લેવું એ જેમ નિરર્થક છે, તેમ બુદ્ધિની તરતમતાએ થતે કર્તવ્યને નિશ્ચય પણ હંમેશ માટે એક જ રૂપે સ્વીકારી લે અગર તેને સ્વીકાર કરાવવા આગ્રહ સેવે, એ પણ તેટલું જ નિરર્થક છે. તેજ કર્તવ્યને સદાને માટે એકસરખી રીતિએ આચરવા લાયક કે પરિહાર કરવા લાયક કહી શકાય, કે જે અનન્તજ્ઞાનથી નિશ્ચિત થયેલ હેય. એજ કારણે અનન્ત દયાના નિધાન પરમપકારી પરમર્ષિઓ અનઃજ્ઞાનિઓની દ્રષ્ટિથી નિયત થયેલ કર્તવ્યાકર્તવ્યને જ આદર કે પરિહાર કરવાને ઉપદેશ આપે છે.
અનન્તજ્ઞાનિઓની દ્રષ્ટિથી પરિહાર કરવા લાયક કે આચરવા લાયક વસ્તુઓ કયી છે?—એને જાણવા અને આચરવા પ્રયાસ કરે, એજ સર્વકાળ માટે પરમ કલ્યાણકર છે. એ સિવાયની વસ્તુઓ શાશ્વત કલ્યાણનો પથ દર્શાવી શકવા માટે અસમર્થ છે, એટલું જ નહિ કિન્તુ એથી કલ્યાણના નામે જ અકલ્યાણના માર્ગે જગતના પ્રાણિઓને દોરાઈ જવાને મોટામાં મોટે સંભવ છે. * કુગતિવાસના હેતુભૂત મિથ્યાત્વાદિક અને લેકવિરૂદ્ધાદિક કાર્યો, એજ સદાને માટે પરિહાર કરવા લાયક છે, એમ અનન્તજ્ઞાનિઓ ઉપદેશે છે. આચરવા લાયક તરીકે દુર્ગતિ ગમનને કાપી નાખનાર ચિન્તામણિ રત્નભૂત સભ્યત્વ, જ્ઞાન અને ચારિત્ર જ છે, એમ પણ એજ તારકે ઉપદેશે છે. અર્થાત–ત્રણે કાળમાં મિથ્યાત્વાદિક એ ત્યાગ કરવા લાયક છે અને સમ્યક્ત્વાદિક આદરવા લાયક છે.
