________________
ધ-શ્રદ્ધા સમ્યક્ત્વ, જ્ઞાન અને ચારિત્ર સિવાય બીજી કઈ મળનાર નથી. સમ્યક્ત્વ, જ્ઞાન અને ચારિત્ર, એ એને સાંભળનાર, સહનાર કે સેવનાર સૌ કેઈનું એકાન્ત કલ્યાણ સાધે છે. સમ્યકૃત્વ, એ આત્માને મિથ્યાત્વમલ સાફ કરે છે: જ્ઞાન, એ આત્માને અજ્ઞાન અંધકાર ટાળે છે : અને ચારિત્ર, એ આત્માની અનાદિકાળની અસત્યવૃત્તિને રોકે છે. મિથ્યાત્વ, અજ્ઞાન અને અવિરતિ,-એજ આત્માનાં દુઃખની જડ છે. શાસ્ત્રકારે એ ત્રણને “ભાવશત્રુ તરીકે ઉપદેશે છે. આત્માનાં અનન્ત સુખની હોળી કરનાર તથા આત્માને અનન્ત દુ:ખની ભઠ્ઠીમાં શેકી નાખનાર જે કઈ છે, તે એ ત્રણમાં આવી જાય છે. એ કારણે એ ત્રણને પરમાર્થ શત્રુઓ' તરીકે ઓળખાવ્યા છે. એ ત્રણને ટાળનાર જે કઈ છે, તેજ આત્માને પરમ હિતકર વસ્તુઓ છે: અને એનું જ નામ સમ્યકૃત્વ, જ્ઞાન અને ચારિત્ર છે. પંડિતજનેએ એ ત્રણની જ પ્રશંસા કરવામાં પોતાના જીવનનું સાર્થકય માન્યું છે અને એ ત્રણનીજ પ્રશંસા કરવા માટે જગને પ્રેર્યું છે. એ ત્રણની જેટલી અધિક પ્રશંસા તેટલી જ આ જગતના જીના સુખની વૃદ્ધિ એ ત્રણ પ્રત્યે જેટલી ઉપેક્ષા તેટલી જ જગતના જીવનમાં દુઓની વૃદ્ધિ. એ ત્રણને જેટર્લો વિરોધ કે નિન્દા, તેટલો જગતને સત્વર નાશ. જગને નાશ એટલે જગતના કલ્યાણમાર્ગને નાશ. કલ્યાણને માર્ગ નાશ થવાથી જગત માટે કેવળ અકલ્યાણનાં જ દ્વાર ખૂલ્લાં રહે છે. એવી સ્થિતિમાંથી જગને ઉગારી લેવા માટે જ્ઞાનિઓ પ્રશંસનીય એવા સમ્ય
ત્વ, જ્ઞાન અને ચારિત્રની પિતાની સર્વ શક્તિ વડે વારંવાર પ્રશંસા કરવા ફરમાવે છે.
