________________
૨૦
જૈનધર્મ અને માંસાહાર પરિહાર
હાઈ એમના ભાજનમાં અંતરાય ન આવવા જોઈ એ. બાકી માંસ લેવાની તા કેાઈ વાત જ એમાંથી નીકળતી નથી, કારણ કે ખીમારને દોડી જવાની જે છૂટ આપી છે એથી પૂરીનું જ સમન થાય છે, કારણ કે માંસ હજુ તૈયાર થયું નથી—એ ભૂંજાય છે. વળી તે ચૂલે હાઈ ખપતું પણ નથી. એટલે દોડવાની છૂટ ફક્ત પૂરી માટે જ રહે છે; ભલે એથી પૂરી બાબતમાં મહેમાને ને અંતરાય નડતા હોય. બાકી કેટલાકને મતે અહીં મિષ્ટ પદાથ કરવામાં આવે છે પણ તે યાગ્ય નથી અને એમ કરવું ઘટતું પણ નથી. ધટે પણ નહીં.
પાઠ ૬ ઠી : સ મિલ્લૂ વા (ર) નાવ છે...મંસલજ વા મચ્છવર્લ્ડ વા..............!... .......અમિસવારે ના ગમાણુ |
( આચા. દ્વિ., ચૂ. ૧, ઉ. ૪, સૂ. ૫૬૧-૫૬૨ )
અથ : મુનિને ગૃહસ્થના ઘેર ભિક્ષાથે જતાં તેને ત્યાં એવું જણાય કે અહીં માંસ–મત્સ્ય કે મદ્યવાળું પ્રીતિભેાજન, વિવાહભાજન કે મૃતકભાજન છે અને ત્યાં તેને કોઈ લઈ જતુ હોય તે પણ જો માગ માં ખીજ, વનસ્પતિ, દ્વાર, પાણી કે ઝીણાં ઝીણાં જીવજં તુ ધણા હોય અથવા ત્યાં ઘણા શ્રમણ-શ્રૃાહ્મણા, વટેમાર્ગુ એ, રંક ભિક્ષુઓ કે ભાટચારણા આવેલા કે આવવાના હોય અને તેથી ત્યાં બહુ ભીડ થવાની હોય કે જેથી ચતુર મુનિને ત્યાં જવું આવવું મુશ્કેલીભર્યુ થઈ પડે અને પઠનપાન કે ધર્મોપદેશ અટકી પડવાને ભય જણાય તે તેવા સ્થળે તે પૂર્વીસ ખડિ કે પશ્ચિમ સંખિડમાં મુનિએ જવાના ઇરાદો ન કરવા. ( સંખિડ એટલે જમણવાર )
પાઠ ૭ મા : એથી ઊલટી પરિસ્થિતિ હોય તે તેવા મદ્ય– માંસ–મત્સ્યવાળા વિવાહભાજન, મૃતકભેાજન યા પ્રીતિભેાજન જેવી સ`ડિઓમાં મુનિને ત્યાં કોઈ લઈ જતુ હોય તેા એ જઈ શકે છે.
