________________
૧૧૪
જૈનધમ અને માંસાહાર પરિહાર
પણ નાખતા. રાત્રિ જલસામાં ખીજાની સાથે મુનિને પણ રાજદરબારે જવું પડતું ને ત્યારે રાત્રિભાજન પણ કરવું પડતું. ન કરે તે। અપમાન થયું માની રાજા ક્રૂર સજા કરતા. આ કારણે ભાજન ન ખાતાં સતાડી દેવાની આચાર્યોએ સૂચના આપી હતી તે છતાં ખાવું પડે તે પછી વમન કરી નાખવાની આજ્ઞા ફરમાવી હતી. આમ છતાં જે પ્રદેશમાં લાકે રાત્રિભાજન જ કરતા અને દિવસે ભાજન મળતું નહીં તેવા પ્રદેશમાં રાત્રિએ પણ ગોચરીએ જવાની અપવાદરૂપે છૂટ આપવી પડેલી. જૈન સંધ જ્યાં નિબળ હોય ત્યાં મુનિનું દર્શન અમંગળ ગણાતુ ને તેથી લેાકેા એમને ટીપી નાખતા. નદી ઊતરતા નાવમાંથી ફેંકી દેતા. તેા ત્યારે કાઈ તરીને પાર ઊતરતા, કોઈ જલચર પ્રાણીને। ભાગ બનતા. કેાઈ જમણવારમાં બ્રાહ્મણા પહેલાં મુનિઓને કાઈ વહોરાવી દેતું તેા બ્રાહ્મણા ઝઘડા કરતા, કયારેક મુનિઓને મારી મારીને અધમુઆ કરી નાખતા. વિહારમાં વળી ચાર-લૂંટારા ખૂબ પજવતા. વસ્રો-કબળ પણ ઉપાડી જતા. જેથી અતિશય ઠંડીમાં શરીર બચાવવા તાપણું કરી તાપવાની, કંટક ભરપુર અટવીમાં જોડા પહેરવાની તેમ જ કેટલીક જગ્યાએ વરસાદ ખૂબ પડતા હાઈ છત્રી ઓઢવાની પણ આચાર્યોં તરફથી છૂટ આપવામાં આવતી. આ પણ અધૂરું હોય તેમ ઉપાશ્રયમાં રાત્રે વેશ્યાએ ઘૂસી જતી અને એમને પજવતી. મુનિએ આથી ભાગી જંગલમાં ચાલ્યા જતા. પણ ત્યાં હિમ, વરસાદ તથા સ, વિછી જેવા પ્રાણીઓને ત્રાસ હોઈ પાછા આવતા. વેશ્યા ત્યાં જ પડી રહી હોઈ એમને ચાલ્યા જવાની વિનંતી કરતા. પણ એ માનતી નહી. જેથી આચાય ની રજા મેળવી મલ્લ જેવા સાધુ એમને પકડીને આંધતાં અને પછી ઉપાડીને રાજદરબારે લઈ જઈ રાજા સમક્ષ હાજર કરતા. જંગલામાં હિંસક પ્રાણીઓના ભયે રાત્રે કાંટાની વાડ બનાવી લેવી પડતી. તો કયારેક લૂટારાએ સામે પૂર્વના ધનુર્ધારી–મુનિને ધનુષ્ય બાણ મેળવી લડવાની પણ સંમત્તિ આપવી પડતી. કેટલીક
