________________
૧૨૦
જૈનધર્મ અને માંસાહાર પરિહાર ભાવના અને પ્રજાકીય ઉત્થાનને ગૌરવભર્યો ઈતિહાસ શા માટે આપણે દબાવી રાખવો જોઈએ?
જો કે આજ સુધી આ ગૂઢ ભેદ અંધારામાં રહ્યો હોઈ હજુ અલ્પ સમય જેમની એક માત્ર ભાવના જનતાના ઉદ્ધારની જ હતી એ પૂજ્ય પુરુષો કદાચ દોષિત મનાયા કરે. આથી જેમ વ્યભિચારના દેશમાંથી છોડાવવા વેશ્યાઓને પ્રતિબંધ આપવા માટે વેશ્યાવાડે ફરતા કોઈ સંતજનને વ્યભિચારી ઠેરવવામાં આવે તેમ જગદુદ્ધારણનું કાર્ય કરનારાઓની પણ પેટ ભરીને નિંદા કરનારા હરેક યુગ-સમાજમાં કંઈ ઓછા નથી પાતા. જો કે એથી ક્યારેક મૂંઝવણ થાય છે પણ છેવટે તો કાળદેવતાના સામ્રાજ્યમાં સત્યનો ભાનુ વહેલ મોડો પોતાનો ઝળહળતો પ્રકાશ પાથર્યા વિના રહેતું નથી, કારણ કે સત્ય પોતે જ એક સમર્થ શક્તિ હોઈ એ પિતે જ રૂકાવટની દીવાલોને તેડી પાડીને સ્વયં પ્રકાશિત બની રહે છે. કદાચ એમાં સમય લાગે એ એક જુદી વાત છે. આ કારણે આજ સુધી આ પ્રશ્ન પર પ્રકાશ પડ્યો નહોતો પણ હવે છેલ્લાં ૨૦-૨૫ વર્ષથી આ અંગે કંઈક સંશોધન થવા લાગ્યું છે એમાં મેં પણ મારો સુર પૂરાવવાનું દુઃસાહસ કર્યું છે. અભ્યાસમાં હું નોન–મેટ્રિક, જીવન ગામડાનું અને ગુજરાતી વિના બીજી ભાષાનું ખાસ જ્ઞાન નહીં જેથી હું પોતે તે કંઈ જ નથી. છતાં જે આ બાલિશ પ્રયત્ન ભારે હાથે થઈ રહ્યો છે એથી હું માનું છું કે કઈ જુદાં જ પરિબળે મને ધકકાવી રહ્યા હશે. સંભવ છે કે કુદરતે જ મને આ કાર્ય અંગે પિતાનું વાહન બનાવવા પસંદ કર્યો હાય યા એને કઈ બીજે જ હેતુ હોય. જે હોય તે, પણ છેલ્લાં ૮-૧૦ વર્ષથી એના જ વિચારમાં ડૂબેલે રહ્યો છું. અને તેમાં પણ બે વર્ષથી તે હું આ પ્રશ્ન પાછળ પાગલ જ બની ગયો છું, એમ કહું તેય ખોટું નથી. કારણ કે જ્યારે જ્યારે કઈ પ્રતિકાર કરે છે ત્યારે મારામાં કેઈ અજબ જુસ્સો ઊભરાઈ ઊઠે છે અને એ વિચારોની તીવ્રતાએ એટલું બધું માનસિક દબાણ વધી જાય છે કે એથી રાતની
