________________
૧૪૬
જૈનધર્મ અને માંસાહાર પરિહાર એથી જૈન સમાજ તમારી વાતથી ધ્રુજી ઊઠશે.
ઉ. ૧૨ ડોકટર પેટી ખેલી નસ્તર બહાર કાઢે એ જોઈને પ્રથમ તે ધ્રુજારી છૂટે જ. પણ લાંબા વખતનું પાકી ગયેલું ગૂમડું કાપી રગદળ બહાર કાઢી નાખવામાં આવે છે ત્યારે દરદી કેવી હાશ નાખી નિરાંત અનુભવે છે? ને પછી તે એ જૂની પીડાને જ ભૂલી જાય છે. તેમ ૨૦૦૦ વર્ષથી મૂંઝવતી રહેલી વિચાર પકડની ગાંઠને છેદતાં થરથરાટી અનુભવાય એ સ્વાભાવિક છે પણ આંચકાનો પહેલે જુવાળ ઊતરી ગયા બાદ નિર્માણ થયેલા ભવ્ય ઇતિહાસને કારણે જ્યારે સમાજમાં ગૌરવભરી અસ્મિતા પ્રગટ થશે ત્યારે એ ધુજારીને બદલે પછી ગૌરવ જ અનુભવશે.
બાકી વનસ્પતિ અર્થને ચીપકી રહી ગૂમડાને પંપાળવાથી દર્દ મટવાનું નથી ભલે પછી ૧૦૦૦ દુગડ સાહેબ કે ૧૦૦૦ મુનિશ્રી એને પંપાળ્યા કરે. માંસ વહોરવાની બાબતમાં મુનિશ ઊતારવાની વાત, તેમ જ એ બાબતમાં અપવાદ માર્ગનું આલંબન ગુપ્ત રાખવાની વાત, હરિશ્ચંદ્ર ગણિનો પ્રશ્ન અને ગુરુને ઉત્તર નવ વિગઈ ઓ ઘડીએ ઘડીએ ન વાપરવાની ભદ્રબાહુસ્વામીની આજ્ઞા, તેમ જ આચારાંગની ટીકામાં માંસાદ્રિ વૈષ પરિહરણ સમર્થઃ વગેરે પાઠોને વનસ્પતિ અર્થ કેવી રીતે યોજી શકાય ? સિવાય કે આપણી હાંસી ન કરાવવી હોય તે. એટલે મારું પુસ્તક ભયંકર નથી પણ વિચાર પકડને કારણે પોષાયેલી ગાંઠ અને એને કારણે ઘવાતું “અહં' જ ભયંકર છે. આ પ્ર. ૧૩ આપણું હાલના સમર્થ આચાર્યો પણ દેશના કે મેકસમૂલર, હર્મન જેકેબી તથા ડે. શુબિંગ જેવા પરદેશના પંડિતોને ય વનસ્પતિ અર્થ ગળે ઊતરાવી શક્યા નથી, ત્યાં તમારું શું ગજું ? એથી કદાચ તમે જે છે એથી યે વધુ ગૂંચવાડો ઊભો કરશે.
ઉ. ૧૩ ગૂંચવાડો થવાને કેઈ નો ભય તે નથી જ, કારણ કે એ તે ચાલ્યો જ આવે છે. એટલે જે કઈ પ્રયત્ન ઠીક હશે
