________________
४०
જૈનધર્મ અને માંસાહાર પરિહાર
જ્યાં ચિત્ત પર વાસનાનાં વાદળ ઘેરાયેલાં હોય ત્યાં જ્ઞાનને સૂ પછી કયાંથી પ્રકાશ પાથરી શકે ? પણ એ સ્વસ્થચિત્ત અને ધૈયવાન ગુરુએ વિસા સુધી આના કંઈક તાડ કાઢી આ કઠિન સમસ્યા હલ કરવા નવા નવા પ્રયત્ન ચાલુ જ રાખ્યા. આથી એમણે એ પતિત મુનિઓને ન તકાર્યાં, ન ધમકાવ્યા કે ન સંધહિષ્કૃત કર્યાં. ધારત તા એ ઘડીના છઠ્ઠા ભાગમાં એમને સંધમાંથી હાંકી કાઢત. પણ જે હવે ધરખાર, સ્ત્રીપુત્યાદિ પરિવાર અને વૈભવ વિલાસના દુન્યવી ભાગાની લાલચ છેાડી ભગવાન મહાવીરના ધ`શરણે રહેવા માગતા હતા એવા પેાતાના એ પ્રિય શિષ્યા માટે એમના દિલમાં કરુણા હતી, યા હતી, સ્નેહ હતા, એથી એ એમને તિરસ્કાર નહી પણ એમને ઉદ્ધાર ઇચ્છતા હતા.
ગુરુઓની ભવ્ય ઉદારતા :
જેમ બાળક પ્રત્યે અમીદ્રષ્ટિ હોય છે, તેમ એમની એવાએ પ્રત્યે અમીદૃષ્ટિ હતી. એ જાણતા હતા કે એ બિચારા ૨ પરિસ્થિતિના ભાગ બનેલા છે. એથી જેમ દી` પર ગુસ્સા કરવાથી એનું દર્દ મટતું નથી પણ એના યોગ્ય ઇલાજથી જ એ ફરી આરોગ્ય પ્રાપ્ત કરી શકે છે, તેમ સાચા માનસશાસ્ત્રીની અદાથી એમણે એમને વળગેલા માનસિક વ્યાધિ દૂર કરવાની કારુણ્યદૃષ્ટિ રાખી ખૂબ જ ધૈય પૂર્ણાંક કામ લીધું હતું.
<<
એમણે એ પણ વિચાયું હતું કે “ જો એવાઓને ફેંકી દેવામાં આવશે તે એથી એમને વ્યાધિ મટવાને નથી. ઊલટું એ વધુ વિકૃત બની ભગવાન મહાવીરને નામે એક નવેા માંસાહારી સંધ ઊભા કરશે અને જો એમ થશે તેા જે પુરુષે જગદુદ્દાર કાજે સવંસંગ પરિત્યાગ કરી ધાર તપશ્ચર્યાં અને ઊંડા ચિંતન પછી જે પરમ સત્યને જગતને મેધ આપ્યા હતા એ સત્યના મૂળમાં જ ધા પડશે અને તેથી ભગવાન મહાવીરનું કર્યું કારવ્યું જધૂ ળધાણી થઈ જશે,
