________________
જૈનધર્મ અને માંસાહાર પરિહાર ભદ્રબાહુસ્વામી કે શ્રી સ્થૂલિભદ્રજીને ખબર જ નહોતી.
શ્રી ભદ્રબાહુસ્વામીએ જ્યારે આ બધી બીના જાણું તેમ જ મુનિઓના આચાર માટે નવી આજ્ઞાઓ નિર્માણ થયાની વાત સાંભળી ત્યારે એમણે એ આજ્ઞાઓ, ઊભા કરેલા નવા અર્થો તથા પતિત મુનિઓને ક્રમે ક્રમે ચડાવવા આપેલા અપવાદના પાઠો વગેરેને સંમતિ આપી હશે એમ સહેજે કપી શકાય છે, કારણ કે એમણે પણ એ જ વિચારે વ્યક્ત કર્યા છે–એટલું જ નહીં, એમણે પોતે પાછળથી રચેલા કલ્પસૂત્રમાં પણ એ જ વિચારોનું ભાષ્ય કર્યું છે. એમાં એમણે પૂર્ણ સ્પષ્ટતાથી જણવ્યું છે કે –
પાઠ - મે वासावास दावे भत्ते पाङिगाहे हि भंते एवं कम्पइ दावित ए वि पडिगारित्त ए वि हट्टाण' आरुग्गाण बलिय सरीराण इमाओ नवरस विगइओ अभिकखण अभिकखण आहारित्तए तंजहा १ खीरं २ दहिं ३ नवणी ४ सप्पि ५ तिलु६ गुड ७ महुँ ८ मज्जं ९ मंसं-वासावासं पज्जोसवियाण अत्थे गईयाण एव वुत्त पुव्व भवति अठ्ठो भत्ते । गिलाणस्स ? से अवएज्ज।। | મુનિએ જે તે હૃષ્ટપુષ્ટ હોય, શરીરે બળવાન હોય, તે તેણે આ નવ વિગઈઓ જેવી કે દૂધ, દહીં, માખણ, ઘી, તેલ, ગોળ, મધમદિરા અને માંસ–ઘડીએ ઘડીએ ન વાપરવી. ચોમાસામાં તે ન જ વાપરવી “તરુણ હોવા છતાં રોગને કારણે કે નિર્બલતાને કારણે જરૂર હોય તે જ અપવાદ દશામાં એણે એ વસ્તુઓ વાપરવી. બાકી નહીં.
આમ એ વસ્તુઓ ઘડીએ ઘડીએ ન વાપરવાનું કહેવા પાછળ હેતુ તો એ જ હતો કે એવા મુનિઓએ શરીર બળવાન અને તંદુરસ્ત હેવાને કારણે વિગઈઓ લેવાની જરૂર ન હોય છતાં જો સ્વાદલાલસા વળગેલી હોય તે ધીરે ધીરે એમાંથી શ્રી જવું જોઈએ.
