________________
પ્રકરણ ૧૧ મું શ્રી ભદ્રબાહુસ્વામીના આધાર
આપણે જોઈ ગયા કે શંકાશીલ પાઠાના અર્ધાં પડિતાએ માંસપરક કર્યાં છે, જ્યારે પરંપરાગત લોકોએ વનસ્પતિપરક કર્યાં છે. માટે ભાગે તે। એ બધા પાઠા દ્વ અક હોઈ પરંપરાની દૃષ્ટિએ વનસ્પતિ અ` સૂચવનારા છે, જ્યારે નિખળ સાધકો માટે અપવાદરૂપ હોઈ ઉદ્ધાર પાઠા છે. આથી મેં મૂકેલા વિચારા એ કારી કલ્પના નથી પણ યુગપ્રભાવક શ્રી ભદ્રબહુસ્વામીને પણ એને ટેકો છે એમ સહેજે કલ્પી શકાય છે.
જ્યારે મહાસગિતિ મળી ત્યારે શ્રી ભદ્રબાહુસ્વામી નેપાળમાં હતા. ૫-૭ વ` પછી એ પટણા આવ્યા ત્યારે શ્રી સ્થૂલિભદ્રજી એમની સાથે હાઈ એમની યક્ષા વગેરે બહેનેા ભાઈ તે વાંદવા આવી ત્યારે યક્ષાએ જણાવ્યું કે, “ તમારા ગયા પછી મેં મેાટાભાઈ શ્રીયકને ઉપવાસ કરાવ્યા. પ્રકૃતિ ખૂબ નાજુક હોઈ ભાઈનુ એથી મરણ થયું. મને એથી પારાવાર દુઃખ થયું. જેથી સ ંધે અઠ્ઠમ તપ કરી શાસનદેવીનું આવાહન કર્યું. તે મને મહાવિદેહ ક્ષેત્રે પ્રભુ પાસે લઈ ગઈ. પ્રભુએ મને નિર્દોષ જણાવી ૪ અધ્યયને આપ્યા. જેમાંથી ૨ દશ વૈકાલિક પાછળ અને ૨ આચારાંગના દ્વિ. શ્રુતસ્કંધ પાછળ જોડી દીધા છે.’
આ કથા ઉપરથી જણાય છે કે મુનિઓના આચારવિચાર માટે જે નવા શ્રુતસ્કંધ લખાયા તથા અધ્યયના મળ્યાં એની ત્યાં સુધી શ્રી
ૐ
