________________
૧૦૪
જૈનધર્મ અને માંસાહાર પરિહાર પરિણામે જાતે જ ભિક્ષા લેવાનું એક નવું પ્રકરણ ઊઘડતાં પરિગ્રહ –લાલસા ઊભી થશે ને તેથી અપરિગ્રહી જીવનને આદર્શ જ તૂટી પડશે. આથી એમણે મુનિઓને વીર બનવા કહ્યું.” (ભગવતી શતક ૧૩, ઉદેશ. ૬) - કેટલાકને મતે તરસથી મૃત્યુ નજીક આવ્યું જાણું ઘણું મુનિઓએ અનશન આદર્યું ને એ સ્વર્ગગમન કરી ગયા. કહેવામાં આવે છે કે ફક્ત ત્રીજા ભાગની સંખ્યા સાથે જ મહાવીર એ રણમાંથી બહાર આવ્યા હતા. આમ જેમને સંધ કે જીવન પ્રત્યે મેહ નહોતો. એવા પુરુષની હૃદયભાવનાને અને ગગનચુંબી ઊંચાઈને સમજવા આપણે ખૂબ જ વામણું પુરવાર થયા છીએ. નહીં તે શિષ્ય મોહ અને જીવનની લાલસાને કારણે આયુષ્ય વધારવાની ઈચ્છા ધરાવનાર બુદ્ધને ખ્યાલમાં રાખીને તેમ જ આના પાઈને હિસાબ ગણી કેવળ પિતાની જ સલામતીનો વિચાર કરનારી વ્યવહારુ બુદ્ધિને પ્રાધાન્ય આપીને પંડિતએ જે રીતે બંનેને એક કાટલે તોલી ગળ-ખોળ એક કરી નાખ્યો છે, એવું બનવા જ ન પામત. - બાકી જે એમના બન્નેના માનસનો આ ભેદ એ સમજી શક્યા હેત તે પોતાનો જીવ બચાવવા ખાતર માહવીર માંસાહાર કરે એ વાત જ એમને વિસંગત લાગી હેત.
પણ એથી મહાવીરને તો કશી જ હાનિ નથી પહોંચી. એ તો નિર્વાણપદને પામી ચૂક્યા છે. પણ એમના વિષે આવું લખીને પંડિતો પતે
ક્યાં ઊભા છે એનું માપ એમણે પિતે જ ડાહ્યા અને સમજુ જગત સમક્ષ રજૂ કરી દીધું છે.
(૯) “વૈશાલીને સિંહ સેનાપતિ નિગ્રંથિને ઉપાસક હતો. પાછળથી એ બુદ્ધને ઉપાસક બન્યો હતો. તેણે ભગવાન બુદ્ધને અને ભિક્ષુ સંધને ભોજન માટે આમંત્રણ આપ્યું. નિગ્રંથને આ વાત ગમી નહીં. તેમણે વાત ફેલાવી કે સિહે મેટું પશુ મારીને બુદ્ધને મિજબાની
