________________
પ્રકરણ ૯ સુ દોષ એ પણ એક સદ્ગુણ છે
વિનેાખાજીના શબ્દોમાં કહીએ તે દોષ એ પણ એક મહાન ગુણુ છે. દોષ ન હોત તે ગુણુની કિંમત સમજાત પણ ચાંથી ? પરાક્રમી પુરુષો પણ કયારેક દોષમાં ઘેરાય તે છે જ પણ એ દોષમાંથી જ ઉપર ચડવાનું એ અદ્ભુત સામર્થ્ય પેદા કરી લે છે. જેમ ગૌતમે અભિમાનને કારણે સમ્યકત્વ અને મેહને કારણે કૈવલ્ય જ્ઞાન પ્રાપ્ત કયુ" હતું તેમ. શરત એટલી જ કે એ દોષ સમજાવા જોઈએ અને સમજાયા પછી ખટકવા જોઈએ અને ખટકથા પછી દૂર કરવાના પ્રયત્ન માટે દૃઢ સંકલ્પ પણ પેદા થવા સિહ ફાળ ભરે છે પણ એ પહેલાં એને એ કદમ પાછા હટવુ પડે છે. એ કદમ પાછા હટ્યા વિના એ ફાળ ભરી શકતા જ નથી. વીવાન પરાક્રમી પુરુષો પણ આ જ રીતે જીવનનાં મહાન કર્યાં કરી તો જાય છે. પણ એ પહેલાં એમને પણ વિકૃતિ–વ્યથા કે વિરાધના ઝંઝાવાતામાંથી પસાર થવું જ પડે છે અને તે જ એમની શક્તિ —જાગૃતિ હોય છે તે—પૂર્ણ પણે ખીલી ઊઠે છે.
જોઈ એ.
કાદવ-કોંપમાં જ ફળદ્રુપતા રહેલી છે
પહાડમાંથી ફૂટેલુ નાનુ ઝરણું સ્વચ્છ જળયુક્ત હોય છે. પણુ પછી જેમ જેમ વિશાળ કાય નદી રૂપે એનું સ્વરૂપ વિસ્તરવા લાગે છે તેમ તેમ પેાતાની સાથે એ માટી–મટાડી, કાદવ-કાંપ પણ ધસડી લાવે છે. પણ એ કાદવ-કાંપમાંથી જ જમીન ફળદ્રુપ બને છે, તેમ
