________________
૫૪
જૈનધર્મ અને માંસાહાર પરિહાર જ દાખલ થયા હતા, છતાં પાછળથી વૈરાગ્ય વાસિત
બની ભગવાનના ધર્મને વળગી રહ્યા હતા. ૪. જ્યારે કેટલાક જ્ઞાનગર્ભિત વૈરાગ્યથી જ આવ્યા હતા.
ત્રીજા વર્ગની સામે તો કેવળ પિટને જ પ્રશ્ન હોઈ એ ભૂખ સંતોષાયા બાદ એ સ્થિર બની ગુરુઓ પાસે અધ્યયન કરતા હતા ને એમાં એમની પ્રગતિ પણ થઈ રહી હતી, જ્યારે પહેલા અને બીજા વર્ગની વ્યક્તિઓનું તે ધર્મના અભ્યાસમાં ચિત્ત જ ચોંટતું નહોતું પણ જ્યારે દુષ્કાળ એની પરકાષ્ઠાએ પહોંચ્યો ત્યારે ગુરુઓએ એક
સ્થળે બધાનું પોષણ થઈ શકે તેમ ન હોઈ બએ બએને જુદા જુદા વહેંચી દીધા. આથી જેઓ ગુપ્તપણે માંસાહાર કરતા તેમને હવે ગુરુએનું આધિપત્ય છૂટી જવાથી મોકળાશ મળી ને તેથી શરમ પણ છૂટી ગઈ અને પછી તે જ્યારે માણસ કઈ પાપવૃત્તિમાં ઘેરાઈ જાય છે ત્યારે એ પિતાની વૃત્તિને અનુરૂપ શાસ્ત્રમાંથી આધાર પણ શોધી કાઢે છે. વળી એમને શરૂઆતમાં થોડો ઘણે અભ્યાસ પણ થયો હતો. જેથી એમણે ભગવતીજી સંસ્થા દશવૈકાલિકમાં વપરાયેલી જૂની ભાષાને કારણે–નવા અર્થ પ્રમાણે એને માંસ-મચ્છી અર્થ થતો હોઈ એને આધાર મેળવી લીધો હતો. તેમ જ સૂઝતા આહારનું કારણ પણ ટેકામાં શોધી કાઢ્યું હતું.
આ કારણે દુષ્કાળ પછી શુદ્ધીકરણનો પ્રશ્ન આવ્યો ત્યારે પહેલા– બીજા વર્ગના તો ઘર ભેગા જ થઈ ગયા હતા, જેની દશવૈકાલિકની પહેલી ચૂલિકામાં આકરી ટીકા કરવામાં આવી છે. ચોથા વર્ગના તો ધર્મમાં સ્થિર જ હતા. પણ ત્રીજા વર્ગનાય સ્થિર બન્યા હતા. એમનામાં અનેક ગુણો હતા, શક્તિઓ હતી, પ્રજ્ઞા પણ હતી, જેથી દુષ્કાળની ભયંકરતા જોઈએ વૈરાગ્યવાસિત બની ગયા હતા. એથી ઘરે ન ભાગતાં ભગવાનના ધમ શરણે જ એ રહેવા માંગતા હતા. ફક્ત સ્વાદની લેલુપતા એમની છૂટી નહતી, જેથી શાસ્ત્ર પાઠ
