________________
જૈનધર્મ અને માંસાહાર પરિહાર આગમાદિ શાસ્ત્રોમાં તે માં-માંસના ત્યાગની ઢગલાબંધ આજ્ઞાઓ છે જ પણ નવી આચારવિધિઓને કારણે ભવિષ્યમાં કેઈને સંદેહ –શંકા ન રહે એ માટે જ અહીં એની ફરી સ્પષ્ટતા આપી દેવામાં આવી છે, કે જેથી પડેલા સાધકને ઉપર ચડાવવા કઈ ખાસ સંગમાં આપેલા અપવાદ માર્ગને કેઈ ઉત્સર્ગ માર્ગ ન બનાવે. આમ આચારની વિશેષ સ્પષ્ટતા માટે જ ચૂલિકાઓ નિર્માણ થઈ હઈ પરંપરા વિશુદ્ધ હતી તેમ જ આવા અપવાદ પાઠો કેવળ પતિ માટે જ હતા એ પણ આથી સિદ્ધ થાય છે.
સાથે એક બીજી વાત પણ વિચારવા જેવી છે કે માણસ પૂર્વાપર સંબંધ વિચારીને જ સાચા અર્થ મેળવી શકે છે. પણ જ્યારે એ કઈ પાપવૃત્તિમાં ઘેરાય છે ત્યારે પિતાની પાપવૃત્તિને અનુરૂપ જ અર્થ શોધવા કે પ્રમાણ મેળવવા ઈચ્છે છે. આથી એ ભળતા જ વાક્યો કે પ્રમાણે અધવચ્ચેથી ઉપાડી લે છે. અને પછી જ્યારે એવાઓની સંખ્યા વધી જાય છે ત્યારે એમણે કરેલ અર્થ પણ એક સ્થાન મેળવી લે છે. જોકે એવો અર્થ શોધનારા પાછળથી પિતાનું મંતવ્ય બદલી મૂળ પરંપરામાં જોડાઈ જાય છે છતાં એક વાર વહેતા થયેલા અર્થો પછી પાછા વાળી શકાતા નથી. એક જુદા મંતવ્ય તરીકે એ વહેતા જ રહે છે. આમ એ કાળમાં દેષિત વેશધારીઓએ વહેતા કરેલા એ વહેણને કારણે જ આચાર્યોની ટીકાઓમાં પણ એને રંગ ઊતર્યા વિના રહી શક્યો નથી. તેમ જ ભગવાન મહાવીર વિષેના પાઠ સુધી પણ એની અસર પહોંચી ગઈ છે.
આમ છતાં આચારની વિશુદ્ધિને એની કશી જ અસર પહોંચી નથી. ઊલટી એ તે અંધકારમાં પણ ઝળહળતી જ રહી છે.
