________________
૪૦
દેદા શાહ રસોઈમાં તે ખીચડી કરી હતી. આજ ચૌદશ હોવાથી શાક ભાત કાંઈ હતાં નહિ, માત્ર લીંબુને આચાર હતો.
દેદા શેઠે ભોજનને પ્રારંભ કરતાં કહ્યું, “વિમલ, લેણિયાત કોઈ આવ્યા હતા ?”
ના ઘેર તો કોઈ નથી આવ્યું, પણ આપ તરત કેમ પાછા વન્યા ?'
એક મહાત્મા બીમાર પડી ગયા હતા એટલે માર્ગમાં તેમની સેવા ચાકરી કરવા રોકાઈ ગયો હતો. ઉજજયિની તો ગયો જ નથી.”
કેણ હતા એ મહાત્મા ?”
“તે નામ તો સાંભળ્યું હશે. આ પણ ગામથી ત્રણ ચાર કેસ દૂર વનમાં તેઓ રહે છે, ભારે સાત્ત્વિક અને ત્યાગી છે... તેમનું નામ સિદ્ધ નાગાર્જુન ! ”
નામ તો સાંભળ્યું છે પણ...” “શું ?' “દેણું...હાટડી...'
વચ્ચે જ દેદા શાહે હસતાં હસતાં કહ્યું: “મહાત્માએ કહ્યું છે કે તારો પાપોદય પૂરો થયે છે ને પુણ્યદયને પ્રારંભ થયો છે. હવે કઈ ચિંતાનું કારણ નથી. જે જમીને તું જલદી તૈયાર થઈ જ. આપણે પ્રથમ શ્રી નેમિનાથ ભગવંતના દર્શન કરી આવીએ.”
હા..આજ તો અજવાળી ચૌદશ છે એટલે દર્શનેથી આવીને પ્રતિક્રમણ પણ કરી લેશું.”વિમલશ્રીએ કહ્યું.
થોડી જ વારમાં બંને તૈયાર થઈ ગયાં. મંદિરે જતી વખતે દેદ શાહે પોતાના ફળિયાનાં છેડે ભંડાર મૂકવા માટે સેનાને એક ઢાળિયે લીધે.
પત્ની સુશીલ હતી...તેણે કોઈ પ્રશ્ન ન ર્યો..
બંને શ્રી જીન મંદિર તરફ વિદાય થયાં. સૂર્યાસ્તને બહુ વાર નહોતી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
