________________
આશાના દ્વાર...
૧૨૯
પ્રભાવિત થઈ ગયા હતા, તેને નાગિની દેવીએ કરેલી હાડયની ખબર હતી અને તેના મનમાં દેદા શાહને ચેતવી દેવાની ભાવના વારવાર જાગતી હતી, પરંતુ આ રીતે ગુપ્ત વાત કહેવી તે તેને વિશ્વાસધાત લાગતા એટલે તે આખી વાત મનમાં જ દબાવી રહ્યો હતા.
મોટી બજાર બહુ દૂર નહોતી. વર્ષાએ ખરાડ કાઢી હોવાથી ગામના માર્ગો સુકાઈને સ્વચ્છ થઈ ગયા હતા. પરંતુ આકાશમાં અવારનવાર વાદળ દળેા ઘુમતા રહેતાં. એથી અનુમાન કરી શકાતું હતું કે એ ચાર દિવસમાં જ વરસાદ પુન: શરૂ થશે.
ખેડૂતામાં હ્ર વ્યાપી ગયા હતા. કારણ કે, રાહ જોવડાવીને આવેલા વરસાદ આદિની એલીમાં ક્ળ્યેા હતેા. વાવણાંનાં કાના પ્રારંભ થઈ ગયા હતા. જે ખેડૂતાનાં ખેતર હજી પણ પાણીથી કચકચલાં હતાં તે ખેડૂતા એ દિવસ પછી વાવણાં કરી શકે તેમ હતા.
દેદા શાહની ધોની દુકાન પાસે જઇને મુનીમે જોયુ તો થડે દેદા શાહ બેઠા હતા નહેાતા. મુનીમના હૈયામાં ત્રાસકે પયેા. શુ શેઠજી વીસરી ગયા હશે?
"
તેમણે વાણેાતરને પૂછ્યું : 'શેઠજી હજી નથી પધાર્યાં ?' આવા મુનીમજી, ગાદી પર બેસે. શેઠજી બજારમાં જ ફાઈ વેપારીને ત્યાં ગયા છે. આપ આજ આવવાના છે તે વાત તેમણે અમને કહી હતી. આવા બિરાજો.' વાણેાતરે કહ્યું.
હાટડીના અંદરના ભાગમાં શતાધિક ધીના કુડલાએ ભરેલા પડયા હતા. એક નાણાંતર તેના મુખ ખધ કરી રહ્યો હતેા અને ઉપર ચીકણી માટીના લેપ મારી રહ્યો હતા.
મુનીમને બહુ વાર મેસવું ન પડ્યું. ઘેાડી જ વારમાં દેદા શાહ આવી ગયા અને મુનીમને જોતાં જ મેલ્યા : આવે! મુનીમજી, કુશળ છે ને ? હું તૈયાર જ છુ.' ત્યાર પછી વાાતર સામે જોઈને
'
કહ્યું : 'કેમ ભગુભાઈ, હવે કેટલા કુડલા બાકી રહ્યા ? ચાર પાંચ રહ્યા છે. હમણાં જ થઈ જશે.'
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
