________________
ઢેઢા શાહ
૨૪૨
‘ ભાઈ, મારા નિર્ધાર અફર છે. લાગણીવેડાને એમાં કાઇ સ્થાન નથી. એક મહાન ભાઈની મેન તરીકે મારે જીવવુ' છે. માત્ર દેખાવથી નહિ અંતરના રૂપની ભાવનાથી,’
દેદા શાહ અને વિમલશ્રી ખૂબ જ પ્રસન્ન થયાં. ત્યાર પછી વિમલશ્રી બાજુના ખંડમાં ગઈ અને ઢાંકી રાખેલા એક થાળ લઈ આવી.
દેદા શાહે પત્નીના હાથમાંથી થાળ લઈ ને નાગિનીના સામે મુકતાં મૃત્યુ: ‘ મેન, આને સત્કાર કરજે.' કહી તેમણે થાળ પરંતુ કપડું ઉઠાવી લીધું. તેમાં એક જોડી શ્વેત રગનાં કૌશેય વસ્ત્રો હતાં. એક હાર હતા. ચાર સેાનાની બંગડીઓ હતી. બાજુબંધ, કટિમેખલા, વેઢ, ફૂલ વગેરે પણ હતાં.
‘ ભાઈ, આ બધું શા માટે ?’
'
· મેન, આપણા દેશમાં ભાઈ બેનને આપે એ કાંઈ આટલુ બધું ન રહેવાય કે નવાઈ પમાડનારુ પણ ન ગણાય. તુ તારા ભાઈને ત્યાં પ્રથમવાર આવી છે તે જો તને કાપડુ પણ ન આપ્ તા ભારે દેષમાં પડે.’
નાગિનીએ ઊમિ ભર્યા હૈયે આ બધી વસ્તુએને સ્વીકાર કર્યાં ત્યાર પછી ઘેાડીવાર બેસીને નાગની પોતાની મુખ્ય પરિચારિકા સાથે વિદાય થઈ...વિદાય આપવા શેઠશેઠાણી ડેલી સુધી ગયાં. રથ ચાલ્યા ગયા પછી વિમલશ્રીએ કહ્યું : એનની જાતિ કોઈ ઉચ્ચ હેાવી જોઈએ.
'
ખરું છે. તે વગર આવી વૃત્તિને ત્યાગ કરવાનુ સૂઝે જ નહિ વિમલ, સ ંસારમાં મેળવવુ તે મેટી વાત નથી, છેડવું એજ મેાટી વાત છે.'
*
વિમલશ્રીએ પતિના ભવ્ય વદન સામે જોયું. અને કહ્યુંઃ ‘ ખરી વાત છે. આપની પાસે સુવર્ણના ભાડાર ભર્યા છે છતાં આપ તેનાથી અલિપ્ત રહે છે.’
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
