________________
૩૪૨
દેદા શાહ ઉમ્મરે વા થાય તેઓ સમજતા હતા. એ માટે તેઓ ઔષધ વાપરતા નહિ, કેઈ તેલ બેલનું માલિસ કરતા નહિ કે કોઈ ને કોઈ પ્રકારની ફરિયાદ કરતા નહિ.
તેઓ એક ગરમ સંથારીયું બિછાવીને તેના પર બેસી ગયા. હાથમાં નકારવાળી ધારણ કરી. પ્રથમ તેઓએ શ્રી જિનેશ્વર ભગવંતના સ્વરૂપનું ધ્યાન ધર્યું, ત્યાર પછી પોતે જે જે નાના મોટા તીર્થસ્થાનેએ ગયા હતા તેનું સ્મરણ કર્યું. ત્યાર પછા નવ સ્મરણ ગણવા માંડ્યા અને છેલ્લે નવકારમંત્રની આરાધન સાથે શ્રી અરહિંત પરમાત્માના સ્વરૂપનું ધ્યાન શરૂ કર્યું.
પેથડ બે ત્રણવાર આવી ગયો, ઝાંઝણ પણું બેવાર આવી ગયે અને પ્રથમણિ પણ બેવાર આવી ગઈ. પરંતુ તેઓને એમ જ થયું કે બાપુજી નકારવાળી ગણે છે. એમના ધ્યાનમાં ખલેલ ન પહોંચાડવી જોઈએ.
રાત્રિનો બીજો પ્રહર પૂરો થાય તે પહેલાં જ આખું ભવન નિદ્રાધીન થઈ ગયું. એકમાત્ર દેદા શાહ જાગૃત દશામાં હતાં.
- પ્રાતઃકાળ થતો ત્યારે તેઓએ માનસ ચિંત્વન કરીને શ્રી જિને. શ્વર ભગવંતની ભાવપૂજા કરી.
ઘર જાગૃત થયું.
પ્રથમણિ સૌથી પ્રથમ બાપુજીના ઓરડે ગઈ ઝાંખા દીવાના પ્રકાશમાં જોયું, બાપુજી વહેલા ઊઠીને નિત્ય કર્મ કરી રહ્યા છે. એટલે તે પાછી વળી. એજ રીતે પેથડ ને ઝાંઝણ પણ આવ્યા અને ગયા સહુ..સ્નાનાદિ કાર્ય પતાવીને બાપુજીને માળા ફેરવતા જેઈ જિનમંદિરે દર્શનાર્થે વિદાય થયા.
દેદ શાહ તે માનસિક ભાવના વડે પિતાના હાથે કેઈપણ જીવનું અહિત થયું હોય તેની ક્ષમા યાચી રહ્યા હતા. સંસારની
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
