________________
પરાજયમાં જય....!
૨૪૫
અને રાજાના મહેમાને મારા નૃત્ય-સંગીત પ્રત્યે આકર્ષાયા છે...જે હું હવે ના પાડું તો પણ મુશ્કેલી...એ કરતાં વહેલા ચાલી જઉં તો છુટકારો મેળવી શકાય.”
દેદ શાહ અને વિમલશ્રી વિચારમાં પડી ગયાં. થોડી વાર પછી વિમલશ્રીએ કહ્યું : “તો એમ કરીને અમારે ઘેર જ ઉતરો.”
“ના ભાભી, મારે માયા સંકેલવી છે અને પરાજયના અમૃત વડે પવિત્ર બનવું છે.” નાગિનીએ પ્રસન્ન સ્વરે કહ્યું. ત્યાર પછી દેદા શાહ સામે જોઈને કહ્યું: “ભાઈ, હું નાંદુરી પહોંચ્યા પછી જ મારો પરાજય જાહેર થશે અને મેં મારા વ્યવસાયને ત્યાગ કર્યો છે તે વિગત પણ ખુલ્લી કરવામાં મને કોઈ ક્ષોભ નહિ રહે.”
દેદા શાહે શાંત સ્વરે કહ્યું: “બેન તારે વિચાર બરાબર છે. તું ખુશીથી જા...આમ તો હું તારી સાથે ત્યાં આવતા પરંતુ તારી ભાભીને પ્રશ્ન પતી ગયા પછી હું સપરિવાર ત્યાં આવીશ અને તારા જ ભવનમાં આઠ દસ દિવસ રહીશ...'
“બસ ભાઈ ...પણ હું મારું ભવન તે કાઢી નાખવાની છું.'
જે જીવન જીવવું નથી તે જીવનનું સ્મરણ થાય તેવા લત્તામાં રહેવું મને બરાબર નથી લાગતું. હું ત્યાં પહોંચ્યા પછી એક જ સપ્તાહમાં દાસદાસીઓ વગેરેને દાસત્વથી મુક્ત કરીશ. મારા ગણિકાલયમાં વીસ પચીસ નવજવાન ગણિકાઓ છે. કામશાસ્ત્રને અભ્યાસ કરનારા જુવાને પણ પંદરેક જેટલા છે. એ સર્વની કઈક વ્યવસ્થા કરી ભવન વેંચી નાખીશ. તે પહેલાં કોઈ નીરવ લત્તામાં એક મકાન વેંચાતું લઈ લઈશ. આમ આ બધા પ્રાથમિક કાર્યમાં જ એક બે મહિના નીકળી જશે.”
જે બહેન, લાગણીના પ્રવાહમાં ખેંચાઈને એવું પગલું ન ભરતી કે પાછળથી પસ્તાવો થયા કરે. જે તું...”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
