________________
દેદ્દા શાહ
ધરના ડેલા પાસે રચ ઊભા રહ્યો ત્યારે પતિ પત્ની ત્રણ નવકારનું સ્મરણ કરીને ઘરમાં ગયાં. સૌ પ્રથમ ખ ંતે વિમલશ્રીનાં ચરણમાં ઢળી પડયાં. દેદા શાહ પેઢીએથી હજી આવ્યા નહાતા અને આજ કંઇક ઘી સારા પ્રમાણમાં ખરીદાયુ' હતું, તેમજ તે આયંબિલ કરીને ગયા હતા.
૩૧૨
વિમલશ્રીએ પુત્ર અને પુત્રવધૂને આશીર્વાદ આપ્યા અને બંનેને હૈયા સરમાં લઈ કુશળ પૂછો.
મધ્યાન કાળ વીતી ગયેા હતેા. વિમલશ્રીએ રસાયણ બાઈને કંસાર તેમજ આખા મગ કરવાનું જણાવ્યું. દિવસા આનંદમાં વીતવા શરૂ થયા. એકધારૂ જીવન હતું. પ્રમાણિક ધંધા હતા, સુત્રણ દાનેશ્વરી તરીકેની દેવ્ર શાહને કીર્તિ મળી હતી. પરંતુ તે માન, કીતિ કે એવા પ્રસંગાથી સાવ નિરાળા રહેતા હતા. કાઈ આવે અને તેમનાં વખાણ કરે ત્યારે તેઓ કહેતા : ‘ ભાઈ, હું તેા એક સામાન્ય માનવી છું. માન અને કીર્તિના ખેજો ઉપાડવા મારા માટે અશકય છે તેમાં ય કોઈના મોઢેથી મારાં વખાણુ સાંભળવામાં મારે ઘણું સ ંભાળવુંં પડે છે. વખાણ તે એક પરમ કૃપાળુ પરમાત્માનાં જ હોય. જે સાંસારના સઘળા આક ષણાથી પર રહીને શિવસુખનાં સ્વામી બન્યા છે. મારા જેવા એક સંસારી વેપારીના વખાણુ કાઈ રીતે શાભે નહિ.'
દેદા શાહ જ્યારે આમ કહેતા ત્યારે તેઓ હૃદયથી કહેતા હતા. કાઇ પ્રકારના દાતા તે સેવતા જ નહિ. જો તે સિદ્ધ નાગાર્જુન પાસે વચનથી બંધાયા ન હેત તે ગમે તે પુછનારને સાનું બનાવવાની રીતે બતાવી દેતાં જરાય અચકાત નહિ.
આમ ને આમ ધ કર્ણી નાની નાની યાત્રાએ, પાપકારતું ક ત્ર્ય વગેરેમાં ત્રણ વર્ષોંના કાળ વીતી ગયા. આ દરમિયાન દેશ શાહે પુત્ર અને પુત્રવધૂને ત્રણવાર નાંદુરી મેકક્ષ્યાં હતાં.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
