________________
૩૨૦
દેઢા શાહ
સાથે વિદાય થયા. દેદા શાહના આગ્રહને માન આપીને વેવાઈ વેવાણ પણ આ યાત્રામાં સાથે રહ્યાં.
યાત્રા લગભગ સવા મહિનાની હતી. દસ ગાડાં અને વીસ રક્ષકા સાથે લગભગ સૌથી વધારે યાત્રાળુએ રવાના થયા.
દેદ્દા શાહ, પેથડ, પ્રથમણિ અને વિમલીએ આ યાત્રા પગપાળા કરવાનું નક્કી કર્યું હતું. એક ગૃહસ્થે દેદા શાહને વિનતિભર્યાં સ્વરે કહ્યું : શેઠજી, આપને હવે અવસ્થા થઈ છે . વળી રસ્તા પણ પહાડી આવશે. આપ બંને ગાડામાં એસા તે ઘણું સારુ’
દેદા શાહે હસીને કહ્યું: · શે’જી, આ કાયાને પંપાળા રાખીને તે યાગ્ય નથી. આ કાયાને જેટલુ કષ્ટ અપાય તેટલુ' કાયા માટે કલ્યાણકારી છે, આમ તે હું નીરોગી છું અને ચાલવાને મને મહાવરા છે તે ચાલીને યાત્રાના લાભ શા માટે ન લેવા ? '
એમની સાથે ખીજા શેઠિયાઓ પણ જોડાયા. શેઠાણી સાથે કેટલાંક ઔરાંએ પણ જોડાયાં.
નાનાટા તીર્થોને સ્પર્શતા સ્પર્શીતા ડુંગરાળ અને કઠિન મા` વચ્ચે થઈને જીરાવલા પહેાંયતા અઢાર દિવસ થયા.
પુણ્યવંત આત્માને કોઇ વિપત્તિ નતી નથી. દેદા શાહના આ નાના સ`ઘને પણ માર્ગોમાં ન કોઈ હિ ંસક પ્રાણીઓ ભેટમાં કે ન કાઈ લુંટારાઓ મળ્યા.
સહુએ રંગેચંગે અને ભક્તિભાવ સભર બનેલા હૃદયે શ્રીજીરા વલા પાર્શ્વનાથ ભગવંતના દર્શન કર્યાં. ત્યાર પછી નાહીને સહુએ પૂજા કરી.
પહેલી પૂજાની ખેાલી દેદા શાહને ફળી પણ તેઓએ પહેલી પૂજા પેાતાની સાથે આવેલાં એક મધ્યમ વર્ગીય ડેશીને કરવા મેકલ્યાં.
બધા યાત્રાળુઓ દેદા શાહની આ ભાવના જોઇને છક્ક થઈ ગયા. પૈસા પોતે ખરચે અને લાભ અન્યને આપે એવા સજ્જને તા વિરલ હાય છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
