________________
પ્રકરણ ૨૮ મું:
: ગુરૂની સ્મૃતિ માટે.
તમારા બોસ
કારણ કે તમે
દદ શાહ પિતાના પરિવાર સાથે વિદ્યાપુર નગરીમાં આવી ગયા તેઓએ શ્રોધના આગેવાને કે, પોતાના મુનીમ વગેરે કેઈ ને સંદેશે નહોતે મેક. કારણ કે એમ થાય તે લોકો સ્વાગત કરે અને આવા કાર્યમાં માનપાન પ્રાપ્ત કરવામાં તેઓને કદી રસ હતો. નહિ. તેઓના બંને રથ ચૂપચાપ પાદરમાં આવી ગયા અને દેદા. શાહ રથમાંથી ઉતરીને પગે ચાલતા ગામમાં દાખલ થયાં.
માન, કીર્તિ કે, વડપણ મેળવવાની તેઓ સ્વપ્નમાં પણ તમન્ના. રાખતા નહોતા. તેઓ માનતા હતા કે હું જે કંઈ કરું છું, તે યોગી. વર નાગાર્જુનની કૃપાનું જ ફળ છે. એમણે સુવર્ણ બનાવવાની સિદ્ધિ ન આપી હોત તો આવું દાન વગેરે કશું થઈ શકત નહિ.
દાન આપતી વખતે કે કેઈપણ લેકે પગી કાર્ય કરતી વખતે તેઓ યોગીરાજને કદી ભૂલતા નહોતા.
ભવનના બે દાસ અને વૃદ્ધ ડોશીમા તે અગાઉથી આવી ગયા હતા...તેઓએ મકાન સ્વચ્છ કર્યું હતું. પણ શેઠજી કયે દિવસે આવશે તેની તેઓને ખબર નહોતી. કારણ કે તેઓને પોતાના માણસને દેવગિરિથી જ વિદાય કર્યા હતા.
શેઠજી અને બંને રથ ભવન પર આવ્યાં ત્યારે સૂર્યાસ્ત થવાને ત્રણેક ઘટિકાની વાર હતી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
