________________
ર૭ર
દેદા શાહ બેસતો. આપ મનમાં કશું ન લાવશે, કારણ કે હુ પગે ચાલવામાં ટેવાયેલ છું.'
ત્યાર પછી રાજા અને મહામંત્રીએ દેદ શાહને ધન્યવાદ આપ્યા અને બંનેને નમન કરીને દેદા શાહ પિતાની દુકાન તરફ ગયા.
રાજા અને મહામંત્રી એક રથમાં બેસીને રાજસભા તરફ ગયા..
દુકાને આવીને જોયું તો ઘીને લગભગ અઢીસ જેટલાં કામ આવેલો. વાતરે જેખ કરીને તે કામ બીજા વાસણમાં ઠલવી લેતા અને પાકે હિસાબ કરી મુનીમજી તેઓને તુરત પૈસા ચૂકવી આપતાં.
દેદા શાહને ત્યાં ઘી વેચનારાઓને એક મોટામાં મોટું સુખ હતું કે, બહુ વાર ખોટી થવું પડતું નહોતું. તેમાં કોઈને છેતરવાપણું રહેતું નહોતું. અને માલના નાણું તરત રોકડા મળી જતાં.
ઘીમાં કોઈ પ્રકારના ભેળસેળની જનતામાં વૃત્તિજ નહોતી એટલે ધી ચેકબું આવતું..પણ કોઈ ઠામનું ઘો જરા કાચુ હોય અથવા જરા વધારે કડક હોય. આ માટે દેદાશાહે તાવડે રાખેલે. અને એક સરખું ઘી ભરાઈ જતું.
બહારગામની ઘરાકી ઘણી સારી હોવાથી મણીયા કુડલા સેંકડોની સંખ્યામાં ભરાતાં અને એ બધાં કુડલા ઠંડા પાણીથી કેળવેલી માટીમાં મૂકાતાં...આથી ઘી દાણાદાર બનતુ હતું. આમ ત્રણ ત્રણ દિવસ પર્યંત ઠંડી માટી ઉપર કુડલા રખાતા હોવાથી ઘી સ્વાદ સુગંધ અને જાતમાં પ્રથમ કેટીનું ગણાતું.
પેઢીએ થોડીઘણી તપાસ કરીને બાજુમાં આવેલા તાવા વાળા મકાનમાં ગયા. ચાર ચાર તાવડાએ ચાલતા હતા. ચાર છ બાઈએ પણ આ કામ માટે રોકવામાં આવી હતી.
માટી પર પડેલા કુડલાઓનાં ઘીની ચકાસણી કરી, તાવડા કરનારાઓને કાળજી રાખવાનું જણાવ્યું, ત્યાર પછી તેઓ પેઢીએ ગયા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
