________________
૧૨૦
*
તેઓ એકલા છે કે સાથે કાઈ..? '
'
ના હૈ ના એકલા ડરામ છે.'
• એમના દર્શીતે જવું છે.' કહી શેઠે ડમણીવાળાને કહ્યું ;
દા સાહે
'ભાઈ તુ આટલામાં જ રહેજે. હું થોડી વારમાં જ પાછા આવું છું.’ મણીવાળાએ ‘ જેવી આજ્ઞા ' એમ કહીને ડમણીના અને
'
છેડયો.
દેદા શાહ માળીએ બતાવેલી કુટિર તરફ ચાલવા માંડયા. દશેક કમ ગયા પછી તેઓએ માળી સામે જોઈ ને કહ્યું : · માળી, આ ગાડીવાળાને ભેાજન મળી શકશે ?'
'
.
હા શેઠજી......'
• તેા તું એમને જમાડી લેજે અને ઘેાડા માટે પણ જોગાણુ વગેરે આપજે. લે આ પૈસા.' કહી દેદા શેઠે અંગરખાનાં ગજવામાંથી એક રૌખમુદ્રા કાઢીને માળી તરફ ફેંકી. ત્યાર પછી તે ચાલવા માંડયા.
રૌખમુદ્રા જોઈને માળી તેા ખુશ થઈ ગયા. કત્યાં ખેચાર ત્રાંબીઆ તે કચાં રૂપાનાણું !
દેદા શાહ કુટિરની સામે પહોંચ્યા. ચાર પાંચ આમ્રવૃક્ષોના ઝૂંડ વચ્ચે આ સાદી ને નાનકડી કુટિર ભારે રળિયામણી લાગતી હતી. સૂર્યાસ્ત થઈ રહ્યો હતે. સાયંગાન ગાતાં ૫ ́ખીએ પેાતાના માળે એકત્ર થઇ રહ્યાં હતાં. જાણે સમગ્ર સિને શ્રમ સહીને મીઠા વિશ્રામ લેવા ન આવી રહ્યાં હોય !
ક્રેટિરને કાઈ પ્રકારનું બારણું હતું નહિ. દેદા શાહ પ્રસન્ન ભાવે અને ઉલ્લાસિત હુયે કુટિરની નાની એસરીમાં ગયા, સામે જ કુટિરના મુખ્ય ખંડ હતેા. તેમાં એક મૃગચમ પર સિદ્ધ નાગાર્જુન તાલપત્ર પર કાઇક લખી રહ્યા હતા.
દેદા શાહે અંદર દાખલ થઈ ઘણા જ હ ભર્યા સ્વરે કહ્યું:
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
Jain Education International
