________________
દેદ શાહ છું. દેદા શાહ પ્રત્યે મેં અજાકતું વર્તન દાખવ્યું હતું, તેનું મને પારાવાર દુ:ખ થાય છે. આ નગરીમાંથી કેટલાક આગેવાને દેદા શાહને સમજાવવા ગયા છે, નહિ તે છેવટે મારે તેમની પાસે જઈને મારા દોષનું પ્રાયશ્ચિત માગવું પડશે. અને હું એમાં જરાય નાનપ નહિ અનુભવું.'
હર્ષધ્વનિથી ખંડ ભરાઈ ગયો.
રાજાએ કવિવર રસિક ભાટને એક સેનાને હાર, સેનાનું એક કડું, પિશાક વગેરેને થાળ ભેટ કર્યો.
છેક પાછલી રાતે નિમંત્રિત મહારાજાને નમન કરીને વિદાય થવા માંડી.
કવિવર રસિક ભાટે પણ રાજ્ય પરિવારને નમન કરીને અને મહારાજાના ચરણ સ્પર્શ કરીને વિદાય લીધી. તેઓએ નમન કરતો વખતે કહ્યું હતું : “કૃપાનાથ, આપનું હૃદય ખરેખર પવિત્ર અને વિશુદ્ધ છે. જો એવું હદય ન હોય તો માનવીને પ્રાયશ્ચિત્તની કઈ ભાવના ઉત્પન્ન થતી નથી. આપ અમારા શિરછત્ર છે, મંગલ સ્વરૂપ છે.'
મહારાજાએ કવિને હૈયા સરસે લઈને વિદાય આપી હતી.
પણ આ સમાચાર બીજે દિવસે મધ્યાહન પછીનો આરામ લઈને નાગિની દેવી પિતાના આરામગૃહમાંથી બહાર આવી ત્યારે એક ચર પુરુષ જે રાજભવનમાં ગયો હતો તે આવ્યો અને તેણે કવિવર રસિક ભાટે ગાયેલો બીતે, રાજાની પ્રસન્નતા, રાજાએ પ્રાયશ્ચિત્ત અંગે કરેલી જાહેરાત વગેરે વાતો નાગિની દેવી સમક્ષ કહી સંભળાવી.
નાગિનીએ પણ મનથી નિશ્ચય કર્યો હતો કે એકાદ સપ્તાહમાં વિદ્યાપુર જવું અને નારી અપરાજિત છે તે ખાતરી કરાવવાના આશય સાથે દેદા શાહને રૂપના બંધન વડે બાંધીને અહીં લઈ આવ.
જે શેઠિયાઓ દેદા શાહને પુન: નાંદુરીમાં લાવવા માટે નિમં. ત્રણ આપવા અને સમજાવવા ગયા હતા તે બધા દેદા શાહને ત્યાં
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
WWW.jainelibrary.org
