________________
૨૧૭
નિમંત્રણનો સ્વીકાર
ત્યાર પછી બંને બેઠક ખંડમાં આવ્યાં દેદા શાહે મુનીમની સામે જોઇને કહ્યું : “ ક્ષમા કરજે વિયાર લેવા હતા એટલે જરા વિલંબ થયો. ફરમાવો શી આજ્ઞા છે ?”
“શેઠજી, હું તો પ્રાર્થનાને અધિકારી છું ને આપશ્રીને એક પ્રાર્થના કરવા આવ્યો છું.'
અરે ભાઈ, હું તે એક નાનો માનવી છું. જે કંઈ કામ હેય તે કહે.
મારી પ્રાર્થના સ્વીકારવાનું વચન આપે તે કહું.' પરિચય...”
હું નાંદુરી નગરીને વતની છું, આપની ઉદારતા પર આખી નાંદુરી નગરી મુગ્ધ બનેલી છે. હું જૈન છું અને દેવી નાગિનીનો ટામદાર છું. આપે દેવી નાગિનીનું નામ સાંભળ્યું હશે.
નામ તે સાંભળ્યું છે અને તેઓ એક વાર આ ગરીબના ઘેર પણ આવી ગયા છે...ત્યારે હું દેવગિરિ ગયો હતો.
દેવી નાગિનીએ મને આપને ત્યાં પધારવાનું નિમંત્રણ આપવા અત્યારે મોકલ્યો છે. આવતી કાલે આપ બંને અમારે ત્યાં પધારે. અને આપની ચરણરજથી અમને ભાગ્યવંત કરે. આ મારી પ્રાર્થના છે.”
કુંદનમણિએ કહ્યું : “શેઠજી, નાગિની દેવી આવ્યાં ત્યારથી આપને મળવા તલસી રહ્યાં છે. એક જ ગામના આપણે વતની છીએ. વતનને ભાવ મનમાંથી ભુંસાય નહિ. અમારી આ ભાવનાને ભાવ આપ સત્કાર કરી અમારા પર એટલી કૃપા કરો.”
ભાવનાનો આદર કરે જ જોઈએ.” એમ કહી શેઠે પત્ની સામે જોયું પત્નીએ તરત કહ્યું : “નાગિનીબહેન અહીં આવેલાં ત્યારે પણ આગ્રહ કરી ગયેલા વતનને પ્રેમ માનવી કદી ભૂલી શકને નથી.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
