________________
નિમંત્રણને સ્વીકાર
ર૧૩ નજર કરી. આકાશ નિરભ્ર હતું અને સૂર્યના કિરણે બગીચામાં વરસતાં હતાં. આ ગાળામાં કુંદનમણિ ત્રણેકવાર ખંડમાં તપાસ કરી ગયેલી. એથી વાર આવી ત્યારે તે જોઈ શકી કે દેવી ઝરૂખા પાસે ઊભાં છે તે બોલી : “દેવી, પ્રાત:કાર્ય માટે પધારે.”
હા...” કહીને નાગિની બહાર નીકળી.
દિવસના બીજા પ્રહર પછી ભેજનાદિથી નિવૃત્ત થઈ નાગિની કુંદનમણિ સાથે વિશ્રામખંડમાં ગઈ અને સુખાસન પર બેસતાં બેલીઃ “આજ તારે અને કાકાને દેદા શેઠને આવતી કાલના ભજન માટે નિમંત્રણ આપવા જવાનું છે. તેમનાં પત્નીને પણ સાથે આવવાનો આગ્રહ કરજે. છતાં તે ન આવી શકે તેમ હોય તો બહુ ખેંચતાણ ન કરતી. આપણે તે દેદા શાહ મળી જાય એટલે ગંગા નાહ્યા.”
કુંદનમણિએ દેવીને મનભાવ સમજી લીધે. બે પળ પછી મોઢામાં મુખવાસ મુકતાં તે મૃદુ સ્વરે બેલી: “ અહીં આવવાની ના પાડે તો?”
ના શા માટે પાડે? હું એમના જ ગામની છું....મળવાનું મન થાય તે સહજ છે.”
દેવી, દુઃખ ન લગાડે તે મારા મનને ભય કહું.” નાગિનીએ પ્રશ્નભરી નજરે કુંદન સામે જોયું.
કુંદનમણિએ કહ્યું : “દેવી મને વારંવાર એમ થયા કરે છે કે દેદ શાહ પળ માટે પણ પરાજિત નહિ બને.”
એટલે શું તું એમ માને છે કે મારાં રૂપયૌવનમાં કોઈ કામણ રહ્યાં નથી ?'
નહિ દેવી..આપ તે ચિર યૌવના સમા શોભે છો. મારો કહેવાનો આશય દેદ શાહના પથ્થર જેવા હૈયાને છે.”
“તને કેમ ખબર પડી કે દેદા શાહનું હૈયું પથ્થર જેવું છે! શું તને એમને પરિચય કઈ વાર થયે હતા ?”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
