________________
૧૪૪
દેદા શાહ સાલ ઉપાશ્રય મોટો બનાવવાની વાત નીકળી હતી ત્યારે શિલ્પશાસ્ત્રીએ બે નકશા તૈયાર કરેલા. એક જે છે તેને જ ફરી બનાવવાને અને બીજે બંને મકાને સાથે ભેળવીને વિશાળ બનાવવાને.
આ નકશાઓ દેદા શાહ જોઈ ગયા. ઉપાશ્રયનું વિશાળ સ્વરૂપ ઘણુ મજાનું હતું અને તે નકશે તેઓએ પસંદ કર્યો, ત્યાર પછી ખર્ચની વાત નીકળી. શીલ્પશાસ્ત્રીએ એંશી હજાર રૂપિયામાં વિશાળ ઉપાશ્રય થઈ જશે એ આનુમાનિક ખર્ચ દર્શાવ્યો.” દેદા શાહે કહ્યું: શાસ્ત્રીજી, આ ઉપાશ્રયને બનતાં કેટલો સમય લાગશે?”
ઓછામાં ઓછા ચાર માસ થઈ જાય, પણ વચ્ચે માસું આવે છે એટલે આવતા ભાગસરમાં ઉપાશ્રય સંપૂર્ણ તૈયાર થઈ જશે.”
“બરાબર છે... આપણે ઉતાવળ કરીને કામ બગાડવું નથી તેમ ઠંડી રીતે વધારે સમય પણ બગાડવો નથી. જુઓ શ્રીપૂજની બેઠક સામે આપે જે પદ્માવતીજીનું મંદિર દેખાયું છે તેને મારે સોનાનાં પતરાંથી મઢવું છે એટલે આપ એ ગણતરીએ જ તેના નકશી કામની વિચારણું કરજે.”
નગરશેઠે પણ માલ સામાનની યાદી તૈયાર કરવાની અને ઉત્તમ કારીગરે ભેગા કરવાની ભલામણ કરી.
આમ મધરાતે શિલ્પશાસ્ત્રી આનંદ અને ઉત્સાહ સાથે વિદાય થયો. બીજે દિવસે તો નવકારસીનું જમણ હતુ ગામમાં દેદા શેઠની વાતો વિધવિધ સ્વરૂપે પ્રસરી ગઈ હતી.
યથા સમયે નવકારસીનું જમણ પતી ગયું. દેદા શાહ તરફથી સહુને એક રૂપિયાની પ્રભાવના કરવામાં આવી. દેદા શાહની વાહવાહ બોલાઈ ગઈ. પણ દેદા શાહ માન વગેરેથી સાવ અળગા જ રહેતા. પતે એક સામાન્ય માનવી છે એ વાત તેઓ કદી ભૂલતા જ નહિ એટલું જ નહિ પણ એ રીતે સાદાઈથી રહેવામાં તેઓને પરમ સંતોષ હતો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
