________________
૧૩૪
કેદા શાહ
ઉપાશ્રય બંધાવવામાં જરાયે કરકસર ન થવી જોઈએ, સો વર્ષ સુધી તેની એક કાંકરી પણ ન ખરે એવું કામ બનવું જોઈએ, ઉપાશ્રય બનાવવામાં દેદા શાહનું નામ પણ ન આવવું જોઈએ. અને શ્રીસંઘ સમક્ષ હું બોલી ગયો છું તે વચન નિરર્થક ન જવું જોઈએ. અર્થાત ઉપાશ્રયને સોને મઢવાની અને અનુમતિ મળવી જોઈએ.”
નગરશેઠે ઊભા થઈ દેદા શાહને બાથમાં લેતાં કહ્યું: “શેઠજી, આપ નિશ્ચિંત રહે, ચાલો આપણે મુનિવર પાસે જઈએ અને એમની નિશ્રામાં જય બોલાવીએ.”
ઉપાશ્રયના સામેના છેડે ઢાળેલી પાટ પર હજી મુનિ મહારાજ બેઠા હતા. તેમની સામે પાંચસાત શ્રાવકે પણ બેઠા હતા અને ત્યાં બેઠા બેઠા શ્રીસંઘના આગેવાનોની ચર્ચા સાંભળી રહ્યા હતા.
થોડી જ પળોમાં સંઘના આગેવાનો દેદા શાહ સાથે આવી પહોંચ્યા. સહુએ વિધિવત્ નમન કરીને બેઠક લીધી. દેદા શાહે પણ મુનિ ભગવંતના ચરણ સ્પેશ કરીને બેઠક લીધી.
નગરશેઠે કહ્યું : “પૂજ્યશ્રી, આપણું અતિથિરૂપે વિદ્યાપુર નગરીના દેદા શાહ આજ પાંચેક દિવસથી અહીં આવ્યા છે તેઓએ વિશાળ ઉપાશ્રય બનાવી આપવાની શ્રીસંઘની અનુમતિ માગી છે. આવા મહા દાનીને અનુમતિ આપવી એ ઉત્તમ છે એમ સમજીને અમે સહુએ આદેશ આપવાને વિચાર કર્યો છે.”
મુનિશ્રીએ દેદ શાહ સામે જોઈને કહ્યું : “દેદ શાહ, આપને મળવાને વેગ નથી બન્યું પરંતુ જે શાસનમાં સાધુઓ નિષ્ઠાપૂર્વક પિતાનાં મહાન વ્રતોનું પાલન કરતા હોય છે તે શાસનને શ્રાવક વર્ગ કે છે તે અમારે નજરમાં રાખવું જ પડે છે. એ દષ્ટિએ હું આપના નામ અને કાર્યથી પરિચિત છું. તમારી ચર્ચા અહીં બેઠાં અમે સાંભળી છે. આદેશ તે મનથી આપી જ દીધું છે પરંતુ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
