________________
દેવગિરિ તરફ...
૧૧૩ દેદ શાહે પ્રસન્ન વદને કહ્યું: “માત્ર પાંચ નહિ, આસપાસના અન્ય માર્ગો પર જ્યાં જ્યાં મુશ્કેલી છે ત્યાં ત્યાં જળાશય ઊભા કરીશ અને આ કાર્ય હું અહીંના મહારાજનને જ સોંપી દઈશ.”
રાજદે દેદ શાહને વસો થાબડ્યો અને કહ્યું: “તમે બંને માણસ ખૂબ જ પુણ્યવાન છે. ભગવાન તમારા હાથે અનેક શુભ કાર્યો કરાવે.”
ત્યાર પછી દેદા શાહ અને વિમલશ્રી વૈદ્યરાજને પુન: નમન કરીને વિદાય થયાં.
દેદ શાહ અને વિમલશ્રી ઘેર ન જતાં સીધાં નગરીના મુખ્ય મંદિરે ગયાં. ત્યાં ભગવાન શ્રી. જિનેશ્વર પરમાત્માને નમન કરીને બહાર આવ્યાં. બંનેના મનમાં થયું, કર્મની ગતિ કેવી વિચિત્ર છે ? ઘેર બાળક હોય એવી ભાવના થયા કરતી હતી, એ માટે આખો પ્રશ્ન કર્મ પ્રત્યે શ્રદ્ધાપૂર્વક છોડ્યો હતો, કોઈ પ્રકારની ચિંતા કે શું થશે શું નહિ થાય એવી કલ્પના કરતાં નહોતાં, આજ સુધી કોઈ વૈદરાજને કે કોઈ નિષ્ણાત દાયણને પૂછવાનો પણ વિચાર કર્યો નથી અને મહારાજની ભાવના ખાતર રાજવૈદને ત્યાં ગયાં...ત્યાં તે સગર્ભાવસ્થા હોવાથી આશા ઊભી થઈ. ખરેખર કર્મનાં રંગ ન કપી શકાય એવા પચરંગી જ હોય છે.
વિમલશ્રી ઘર તરફ ગઈ અને દેદા શાહ દુકાને આવ્યા. દેદા શાહના મનમાં થતું હતું કે એક વાર સારી રીતે સોનું બનાવી લેવું. ક્રિયા માટે ઉપયોગમાં આવતી ત્રણેય વનસ્પતિઓ આ સ્થળે સહજ સુલભ છે.
અને બીજે જ દિવસે તેઓએ સો મણ સીસું ઉજજયનથી મંગાવ્યું. સોનું બનાવવા માટેનાં સાધને પણ મોટાં કરાવ્યાં. લગભગ એક સાથે અધમણ સોનું કરી શકાય તેવડા. સાથોસાથ કેરડાનું બળતણું ભેગું કરવું શરૂ કર્યું.
દે. ૮
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
