________________
પ્રકરણ ૧૧ મું :
: રાજાને ભાવ...
દા શાહ અને વિમલશ્રી વિદાય થયાં. ત્યાર પછી મહામંત્રી પણ વિદાય થયા અને મહારાજા પોતાના આરામ ખંડમાં ગયા.
છે,ી પળ પછી મહારાણી પણ ખંડમાં આવ્યાં. રાજાએ પત્ની સામે જોઈને કહ્યું : “આવ પ્રિયે, દેદા શાહ કેટલા સાદે દેખાય છે”
“મને તે તેમનાં પત્ની પણ બહુ સાદાં અને સાત્ત્વિક જણાયાં. આટઆટલું ધન હોવા છતાં તેણે ખાસ કોઈ અલંકારો પહેર્યા જ નહેતા. એક માત્ર સેનાની પાતળી કંઠી, કાનમાં સેનાનાં કર્ણફૂલ અને હાથમાં એક વીંટી. અરે, મને આશ્ચર્ય તે એ વાતનું થયું કે વિમલશ્રીએ કાંડામાં કે બાવડે પણ સુવર્ણ નહોતું ધારણ કર્યું. માત્ર કાચનાં બે કંગન ! આવી સાદાઈ તે મેં પહેલી જ વાર જોઈ.”
ખરું છે. સાદાઈ અને સંસ્કાર એ જ નરનારને સાચે શણગાર છે. બંને કેટલાં તંદુરસ્ત હતાં? બંનેનાં નયને કેટલાં તેજસ્વી હતાં ? આટઆટલું રૂપ હોવા છતાં કોઈ પ્રકારનો ઠહેરે નહોતા. આ બંનેને જોયા પછી મને તે એમજ લાગ્યું છે કે રૂપ યૌવનને શણગારવાને કોઈ અર્થ નથી. જેમ સૂર્ય સ્વયં પ્રકારો છે
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
WWW.jainelibrary.org
