________________
ગ્રન્થાર્પણ આસ્તિકતાનો આદર્શ ” પામવે, એ આદર્શ આસ્તિકતાને વરેલા સપુરૂની કૃપાનું જ એક ફળ હોઈ શકે. પુરૂષેની સાચી કૃપા પામવાનું સૌભાગ્ય પણ સૌ કોઈને પ્રાપ્ત થઈ શકતું નથી. ઘણા આમાએનું જીવન તો દુષ્કર્મના ભેગે પુરૂષોની વિરાધના કરવામાં જ પુરું થઈ જાય છે. એ વિરાધના, એમને ગુણપ્રાપ્તિમાં પરમ અંતરાય રૂપ નિવડે છે. આદર્શ આસ્તિક્તાદિ સર્વોત્કૃષ્ટ ગુણેને વરેલા સપુરૂષો આ જગમાં કવચિત્ જ નજરે પડે છે અને જેઓની નજરે ચઢે છે, તેમાંથી પણ થોડા જ તે સહુને ઓળખી શકે છે. ઓળખ્યા બાદ પણ તેમનાથી લાભ તે તેથી પણ થોડાને જ થાય છે. તેનું કારણ “સપુરૂની કૃપામાં ખામી હોય છે, એ નથી, કિન્તુ એ કૃપાને ઝીલનારની ખામી એમાં મુખ્ય કારણ છે. આસ્તિકતાદિ સદૂગુણે પામવાના અથ આત્માએ, એ ખામી દૂર કરવા પ્રયાસ કરવો જોઈએ અને એમ થાય તો આજે પણ પુરુષની કપાના ફળરૂપે પ્રાપ્ત થતા આસ્તિકતાદિ સદગુણોની પ્રાપ્તિ દુલભ નથી. જે પુરુષની સંસ્કૃપા વડે લેખકને આસ્તિકતાદિ પરમ સદ્દગુણોને યકિચિત્ મહિમા હૃદયમાં અંકિત થવા પામ્યો છે, તે પુરૂષના પવિત્ર કરકમલમાં આ લઘુ ગ્રન્થ સમર્પણ કરી લેખક કૃતાર્થતા અનુભવે છે. એ સપુરુષનું પવિત્ર નામ છે :પૂ. પરમ શાસનપ્રભાવક, વ્યાખ્યાનવાચસ્પતિ ગુરુવર્ય આચાર્યદેવ શ્રીમદ્ વિજય રામચંદ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજા
લી. મુનિ ભદ્રકવિજયજી
