________________
વજીરને પણ વિચાર આવ્યો કે, બાપુની કૃપા ઊતરી જાય, તો કદાચ જામ વિભાનું વાંઝિયામેણું ટળી જાય, એથી વજીરે જામ વિભાની વાત સ્વીકારી લીધી. સૌ બાપુની સમક્ષ ઉપસ્થિત થઈ ગયા. બાપુ જામ વિભાને ઓળખી ગયા. સાચું સંભળાવી દેવાની તકને ઝડપી લેવાની ભૂમિકા રચતા એમણે કહ્યું : આ પ્રદેશમાં વિચરતાં તમારું નામ તો ઘણી ઘણીવાર સાંભળવા મળતું રહ્યું હોવાથી રૂબરૂ મળવાનો મનોરથ જાગ્યો હતો. અણધારી થતી મનોરથ પૂર્તિનો આનંદ તો કોઇ ઓર જ હોય છે.
જામ વિભા જે વાત કરવા આવ્યા હતા, એની ભૂમિકા રચતા એમણે પણ જવાબ વાળ્યો: બાપુઆપની ગુણસુવાસ ચોતરફ ફેલાયેલી છે, એથી સત્સંગ કરવાનો મનોરથ દિવસોથી દિલની દુનિયામાં દોડાદોડ મચાવી રહ્યો હતો, એ મનોરથની પૂર્તિ આટલી જલદી થવા પામશે, એની તો કલ્પના જ નહોતી. આપના પ્રગટ પ્રભાવની ઘણી ઘણી વાતો સાંભળવા મળી છે. અનુજ્ઞા હોય તો હું મારી એક સમસ્યા રજૂ કરવા માંગું છું. દુનિયા મને ભરતીથી ભર્યો ભર્યો માને છે. પણ મને એક ખોટ એવી સાલી રહી છે કે, એ ભરતીનો ભોગવટો હું કરી શકતો નથી.
લોકમાનસના ઊંડા અભ્યાસી ગોદડિયા બાપુને એ સમજી જતાં વાર ન લાગી કે, શેર માટીની ખોટ જ ઓટ રૂપે સાલતી હોવી જોઇએ. એમણે કહ્યું કે, “વસુધૈવ કુટુમ્બકં'ના સંસ્કૃતિ-સંદેશ પર જેને શ્રદ્ધા હોય, એને કોઈ એકાદ વાનાની ખોટ તો સાલે જ નહિ ને?
બાપુનો એ સંકેત જામ વિભા સમજી જ ગયા કે, પ્રજાને જ પુત્રવત્ નિહાળવાથી શેર માટીની ખોટ સાલશે નહિ. આમ છતાં સંકેત ન સમજાયો હોય, એવો દેખાવ-ભાવ વ્યક્ત કરતા એમણે ચોખવટ કરી : બાપુ ! સંસારીને મન શેર માટીની ખોટ એવી ઓટ ગણાતી હોય છે કે, જે તમામ ભરતીઓને ઓટમાં ફેરવી નાખ્યા વિના ન રહે.
-+ સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૩
