________________
ધિંગાણે ચડ્યા અને મિયાણા પાસેથી આના-પાઈ સાથેનો તમામ માલ પરત લાવીને સરકારી અધિકારી સમક્ષ રજૂ કરી દીધો.
ઘેલાશાહની આવી બહાદુરીની વાત સાંભળતાં જ કલેક્ટરની આંખ ઊઘડી ગઈ, એને થયું કે, અદાવતિયાએ ચોક્કસ ખોટી કાનભંભેરણી કરીને મારી પાસે વોરન્ટ કઢાવ્યું લાગે છે. આવા બહાદુરને તો મારે બિરદાવવો જોઈએ. પોતાને પકડનારી સરકારના જોરજુલમનો વિચાર કર્યા વિના લૂંટારાની સામે લાલ આંખ કરવાનું કર્તવ્ય અદા કરનારા ઘેલાશાહ ગુનેગાર હોઈ જ ન શકે.
કલેક્ટરે ઘેલાશાહની માફી માંગીને શાબાશી આપવા પૂર્વક એમને માનભેર વિદાય આપી, ત્યારે આ અદાવતિયાઓ માટે ઢાંકણીમાં પાણી લઈને ડૂબી મરવા જેવો ઘાટ ઘડાયો અને ઘેલાશાહ જાણે પ્રજાના સ્નેહસરોવરમાં સહેલગાહ માણતા તરી રહ્યા.
લીંબડીના ધણી હરિસિંહજીને વફાદાર રહેવાની ટેક જાળવવા ખાતર સ્વાર્થના-લાભના કેટલાય સોદાઓને સહર્ષ જતા કરનારા ઘેલાશાહ સ્થાનકવાસી જૈન હતા, એમણે લીંબડીમાં સ્થાનક ઉપાશ્રય બંધાવ્યાનો પણ ઉલ્લેખ ઉપલબ્ધ થાય છે. લાલઘૂમ ઉદયકાળ અને મધ્યાહ્ન કાળ ધરાવનારું એમનું જીવન અસ્ત સમયે લાલી ગુમાવીને અંધકાર ગ્રસ્ત બનેલું જોવા મળતાં અને “રાજા-વાજા ને વાંદરાની કહેવત સાંભરી આવતાં એવો પ્રશ્ન જાગ્યા વિના નથી રહેતો કે, રાજા મિત્ર કેન દષ્ટ શ્રુત વા? રાજા વળી મિત્ર બન્યો રહે, એવું કોણે સાંભળ્યું કે જોયું છે, તો ખુદ હરિસિંહજી જેવા ઘેલાશાહ વિરુદ્ધ કાનભંભેરણીના ભોગ બની બેસે, એમાં આશ્ચર્ય શું? લીંબડીમાં એક ઘટના એવી બનવા પામી કે જે અંતે ઘેલાશાહે જીવનભર કમાયેલી આબરૂની ધૂળધાણી કરનારી નીવડી.
લીંબડીમાં એક શેઠ-કુટુંબ વસતું હતું. બધી રીતે એ સમૃદ્ધ હતું. સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૩ +
જ ૮૭
