________________
નહિ, આપનું, લીંબડીનું પણ નાક કાપ્યું ગણાય. બધાની ઉપરવટ થઈને એ ધાંધલપુરની લાડીને લઈ આવીને જ જંપ્યો. હવે આપણેય એમનું નાક વાઢવું જ જોઈએ. મેં છ લાખ જેવી રકમ લીંબડી રાજ્યને ધીરી છે. એ તમામ રકમ માફ કરી દેવાની મારી તૈયારી છે. પણ એક શરતે કે, આપ કોઈ પણ ત્રાગું કે તરકટ રચીને એક વાર ઘેલાશાહને જેલ ભેગો કરો. આ સાંભળીને હરિસિંહજી હચમચી ઊઠ્યા. પણ છે લાખ માફ કરવાની લાલચને વશ થઈને લોભના માર્યા એઓએ એક કાવતરું રચ્યું. એ મુજબ ઘેલાશાહને રાજ્ય તરફથી લીંબડી આવવાનું આમંત્રણ પાઠવવામાં આવ્યું. આમંત્રણનો અવિલંબે સ્વીકાર કરીને તેઓ લીંબડીના રાજ દરબારમાં પ્રવેશ્યા. હરિસિંહજીનું સિંહાસન ખાલી જોઈને એમણે પૂછપરછ કરવા માંડી. ત્યાં જ આરબોએ એમને કેદ કરી લીધા. થોડી વારમાં જ બધી પરિસ્થિતિ પામી જઈને એમણે વિનંતી કરી કે, જેમની સેવામાં જિંદગી પૂરી થવા આવી, એ ઠાકોરનાં મને એક વાર દર્શન કરવાની તો તક આપો. | ઠાકોર તો ઉપરના માળે જઈને છુપાઈ ગયા હતા. ઘેલાશાહના માં સામે મોં મેળવીને ઊભા રહેવાની હિંમત જ એમનામાં રહી ન હતી. એમને એવો ભય સતાવી રહ્યો હતો કે, ઘેલાશાહના સિંહ જેવા રુઆબની સામે સસલા સમા પોતે ટકી જ નહિ શકે. આવા ભયથી ઉપરના માળેથી નીચે ઊતરવાની એમની તૈયારી ન હતી.
બરાબર આ ટાણે જ એક ચારણ કવિ રાજસભામાં પ્રવેશ્યો, મારવાડમાંથી આવેલો એ કવિ આખાબોલો હતો. બધી વિગત જાણવા મળતાં એના રોમેરોમે આગ પેદા થઈ. એણે એક હાકોટો પાડીને ઠાકોર હરિસિંહજીને નીચે ઊતરવાનો સાદ દીધો. ઠાકોર થોડાં પગથિયા નીચે ઊતરીને અટકી ગયા. ચારણે સિંહસાદે ઠપકો આપતાં ગીતમાં ગાયું કે, હે બાપા હરિસંગ ! તે ઘેલાશાહના પગે નહિ, એક સિંહના પગે સાંકળ નાખી છે, હવે કેટલાંય શિયાળિયાં સસલાં લીંબડીને ખેદાન
૯૨
-
- સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૩
