________________
ગામ ભલે રૂડુંરૂપાળું ન ભાસતું હોય, પણ આ ગામમાં ખજાનો ખુલ્લો પડ્યો છે. ખરેખર આપણું ભાગ્ય જ આપણને રસ્તો ભુલાવીનેય અહીં ખેંચી લાવ્યું લાગે છે. સોનારૂપાની ખાણ જેવું આ ગામડું છે.
સોનારૂપાની ખાણ વળી આ ગામડા-ગામમાં ક્યાંથી? જોગીદાસ ખુમાણના આ સવાલનો જવાબ વાળતાં બહારવટિયાઓએ કહ્યું :
ખુમાણ ! ભાવનગરના ધણી વજેસિંગની દીકરીનું આ ગામ છે. વજેસિંગ બાપુએ દીકરીને કરિયાવર આપવામાં પાછું વળીને જોયું નથી. થોડા સમય પહેલાં જ હજી લગ્નનો પ્રસંગ ઊજવાયો છે. એ દીકરીને અહીં પરણાવવામાં આવી છે. એથી એનું ઘર સોનાની ખાણ જેવું જ ગણાય ને ? આ ખાણમાંથી જેટલું લેવાય, એટલું લેવાની આવી તક ફરી ક્યારે મળવાની હતી ! માટે આજે તો આપણા ભાગ્ય ખૂલી ગયાં ગણાય.”
આ સાંભળીને કંઈક યાદ આવ્યું હોય, એવી અદાથી જોગીદાસ ખુમાણે સાગરીતોને પૂછ્યું કે, આપણા ધણી વજેસિંગજીની દીકરીને જ્યાં પરણાવવામાં આવી છે, એ બોડકી ગામ શું આ જ છે?
ખૂબ જ ગંભીરતાપૂર્વક પુછાયેલા આ પ્રશ્નનો જવાબ સાવ જ સાહજિક રીતે વાળતાં બહારવટિયાઓએ કહ્યું : ખુમાણ ! એ જ બોડકી ગામ આ છે, જે ગામમાં વજેસિંગ બાપુની દીકરી પરણાવવામાં આવી છે. એટલે જ તો અમને આજે ભાગ્યદ્વાર ખૂલી ગયેલાં જણાય છે. બાપુએ કરિયાવરનાં ગાડાં ભરતાં પાછું વળીને જોયું નથી. આકડે મધ જેવો આ ખજાનો આપણને એકદમ સહેલાઈથી હસ્તગત થઈ જશે. અમને લાગે છે કે, હવે દિવસો સુધી ધાડ પાડવાની જરૂર જ નહિ રહે. એમ લાગે છે કે, અમૃત-શુભ-લાભ આ બધાં જ ચોઘડિયાંઓ ભેગાં થઈને આપણને આ ગામમાં અનાયાસે ખેંચી લાવ્યાં હોવાં જોઈએ. નહિ તો આમ અંધારે રત્નરાશિ હાથમાં કઈ રીતે આવે ?
સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૩
–
–9) ૧૧૫
