________________
વત્સલતાનું જે ચિત્ર પટેલના અંતર સમક્ષ ખડું થઈ ગયું, એથી પટેલની આંખ આંસુથી છલબલી ઊઠી. એમને થયું કે, શું એ રાતે મેં જેમની ચોરી કરી હતી, એ દરબાર ખુદ જ મને મદદ કરનારા હતા ! મારી આબરૂને અણદાગ રાખનાર સાગર જેવા ગંભીર આવા દરબાર મને બીજે ક્યાં મળવાના હતા ! આવા દરિયાવદિલ દરબારની વિનંતી પર મારે વિચાર કરીને નિર્ણય બદલવો જ જોઈએ. આવા ગંભીરપેટા દરબાર ધોળે દહાડે દીવો લઈને શોધવા જઈએ તોય મને બીજે ક્યાં મળવાના હતા ! આ દરબારનું દિલ સાચવવા માટે પણ મારે હવે વડોદનો ત્યાગ ન જ કરવો જોઈએ.
જગા પટેલ પોતાના હૈયાને હાથમાં રાખી ન શક્યા, ભાવાવેશની ભરતીમાં તણાઈને પટેલે સીધા જ દરબારના પગ પકડી લીધા. એમની આંખમાંથી અનરાધાર આંસુ વહેવા લાગ્યાં. એમણે ગદ્ગદ કંઠે કહ્યું : દરબાર ! સ્વપ્નેય સમજી ન શકાય, એવી આપના જેવી ગંભીરતા અને પ્રજાવત્સલતા મને બીજે ક્યાં મળવાની હતી ! એ રાતના મારા અપરાધની હું ક્ષમા ચાહું છું. વર્ષો સુધી મારી ચોરીને ગુપ્ત રાખનાર આપનું ઋણ હું કયે ભવે ચૂકવી શકીશ ? મંતવ્ય ન ગણી શકાય, એવો મારો અપરાધ હોવા છતાં હું અત્યારે એને શંતવ્ય ગણવાની વિનંતી ધિઠ્ઠાઈપૂર્વક કરી રહ્યો છું, આ બદલ પણ હું ક્ષમા ચાહું છું અને આવતા ભવમાં આપના જેવા થિંગા ધણી જ શિરચ્છત્ર તરીકે મળે, એવી પ્રભુને પ્રાર્થના કરું છું.
દરબાર અને પટેલની આંખેથી મુશળધાર આંસુ વરસી રહ્યાં. એ આંસુ-ધાર પાછળનું રહસ્ય બે સિવાય કોઈ જ જાણતું ન હતું અને એની જાણકારી બીજા કોઈને મળે, એ દરબારને ઇષ્ટ ન હોવાથી એ રહસ્ય વર્ષો સુધી વડોદ માટે રહસ્ય જ રહ્યું.
સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૩
૧૧૩
