________________
જેના રાજ્યમાં રહેતા હોઈએ, એની ખાતર આટલું કરવાની પ્રજાની ફરજ છે. આ ફરજ પણ તમે ચૂકવા માંગતા હો, તો તમે જાણો. બાકી રાજ્યનું સારું દેખાડવા પ્રજા આટલો ભોગ નહિ આપે તો પછી કોણ આપશે?
જગા પટેલે એકદમ ઉગ્ર બનીને જવાબ વાળ્યો : જ્યાંના રાજ્યાધિકારીઓ આવી જોહુકમી ચલાવવા માંગતા હોય, એના રાજયમાં તો એ જ ચોંટ્યો રહે છે, જેને સ્વમાન થોડું પણ વહાલું ન હોય ! એક તો અમારી પાસેથી સામગ્રી લઈને અતિથિઓની સરભરા સાચવવાના અને ઉપરથી અમારા કાળજાને જ પાછાં કટુવેણથી વીંધવાનાં ? આ ક્યાંનો ન્યાય ?
રજમાંથી ગજ અને વાતમાંથી વતેસર થઈ જતાં જગા પટેલે એ જ વખતે એવો નિર્ણય લઈ લીધો કે, આવા તુમાખી રાજ્યાધિકારીઓ
જ્યાં વસતા હોય, એના રાજ્યમાં હવે તો રહેવાય જ કઈ રીતે? બને એટલી વહેલી તકે રાજ્ય છોડવાની ગાંઠ વાળીને જગા પટેલ આ માટેની તૈયારી કરવા મંડી પડ્યા. રાજય છોડવાનો એમનો નિર્ણય સાંભળીને ઘણા ઘણા એમને એવું સમજાવવા માટે આવવા લાગ્યા કે, આ રીતે રાજ્ય છોડીને જવામાં તમારું શું સારું લાગવાનું ? માટે શાંતિ-સ્વસ્થતાથી ફેર વિચાર કરો અને અવિચારી પગલું ન જ ભરો.
અનેકની આવી સમજાવટ નિષ્ફળ ગઈ. થોડા જ દિવસો બાદ કેટલાંક ગાડાંઓમાં બધી ઘરવખરી ભરીને જગા પટેલ જાણે સ્વમાનભેર પ્રયાણ કરી રહ્યા હોય, એવા દેખાવપૂર્વક સગાં-વહાલાંઓનાં મોટાં ટોળા સાથે નગર વચ્ચેથી પસાર થતાં થતાં જ્યાં દરબારગઢ નજીક આવ્યા, ત્યાં જ ખુદ ગજાભાઈ દરબાર સામેથી દોડી આવ્યા. એમણે જગા પટેલને ગામ ન છોડવા ઠીક-ઠીક વીનવ્યા. જે રાજ્યાધિકારીઓ સાથે ચડભડ અને બોલાચાલી થઈ હતી, એમને ત્યાં જ હાજર કરીને દરબારે એમને ઠપકો આપ્યો, એમના વતી દરબારે જાતે પણ પટેલની સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૩ –
- ૧૧૧
