________________
આ પછી ઘટનાક્રમના ચક્રોએ બહુ જ ઝડપભેર ચક્રાવા લીધા. ધાંધલપુરના શેઠે પોતાની દીકરી માટે મૂકેલું માંગું ઘેલાશાહે પુત્ર માનભા માટે સ્વીકારી લીધું. એથી તરત જ લીંબડીના શેઠ-કુટુંબે ઘેલા શાહને પુનર્વિચાર કરવા આમંત્ર્યા. ઘેલાશાહ લીંબડીના એ શેઠની ઉપરવટ જવા માંગતા ન હતા, એમ ધાંધલપુરના શેઠના સ્વીકારેલા માંગાને ફોક કરવા પણ માંગતા ન હતા. એથી વચલો માર્ગ કાઢતાં એમણે કહ્યુંઃ શેઠ! તો એમ વિચારીએ કે, જાન લીંબડીથી ન જોડતાં બરવાળાથી જોડીએ. બાકી હું વચનબદ્ધ બની ચૂક્યો છું. એથી આ લગ્ન તો ફોક ન જ કરી શકું. વઢવાણના ઠાકોર સાથે પણ હું વચનબદ્ધ બની ચૂક્યો છું. મારી આ મજબૂરીનો વિચાર કરીનેય આ વચલો માર્ગ કબૂલ રાખો, તો આપણો સંબંધ બગડતાં અટકી જાય.
ઘેલાશાહની કાકલૂદી ભરી આ વાત પર થોડો પણ વિચાર કરવાની તૈયારી જ્યારે શેઠ-કુટુંબે ન જ દર્શાવી, ત્યારે ગમે તેવા ભાવિને સ્વીકારી લેવાની તૈયારી સાથે વચનબદ્ધતાની વફાદારી જાળવી જાણવા ઘેલા શાહે ખુમારીપૂર્વક ત્યાં ને ત્યાં જ સંભળાવી દીધું કે, શેઠ! તો લખી રાખો કે, જાન હવે લીંબડીથી જ ચડશે. ધાંધલપુરના શેઠની દીકરીને માનભા સાથે પરણાવીને કેવા વટપૂર્વક હું માનભાની જાન લીંબડી તેડી લાવું છું, એ પણ હવે તમે જોઈ લેજો .
વાતમાંથી વાદ, એમાંથી વટ અને વટમાંથી વેર-વિરોધની આગ પેદા કરનારો એ લગ્નપ્રસંગ તો વટ કે સાથ પાર પડી ગયો. પણ એની સાથે જ એ ભયાનક-ભાવિનાં એવાં બીજ ધરતીમાં ધરબાયા કે, કલ્પી ન શકાય, એટલા ટૂંકા ગાળામાં જ પોતાનો વિપાક દર્શાવવા ઘેલા શાહનું ધનોતપનોત કાઢી નાખીને એ બીજ ઘેઘૂર બાવળિયો બની જનાર હતું.
હાર્યો જુગારીની જેમ બમણું રમવા માટેની સોગઠી મારવા રૂપે શેઠ-કુટુંબે લીંબડીના ઠાકોર સમક્ષ એક વાત મૂકી : ઘેલાશાહે તો મારું સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૩ –
