________________
શેઠ-કુટુંબવાળાએ વધુ પડતી છૂટ લઈને સંભળાવી દીધું. અત્યારથી જ વચન આપી દો તો અમે નિશ્ચિંત બની જઈએ, બાકી તમે જો દીકરીને લીંબડીમાં જ વરાવવાનો આગ્રહ રાખશો, તો પરિણામ સારું નહિ જ આવે, એ પણ લખી રાખશો.
ધાંધલપુરના શેઠ પણ કંઈ કમ ન હતા. વટ અને તોરમાં આવી જઈને એમણેય સાફ-સાફ સંભળાવી દીધું કે, તમારી જોહુકમી તમને જ મુબારક ! જો તમે અમને બાંધી જ લેવા માંગતા હો, તો લખી રાખો કે, તો તો મારી દીકરીનાં લગ્ન હવે લીંબડી સિવાય બીજે નહિ જ થાય. આટલું કહીને ધાંધલપુરવાળા શેઠ વિદાય થઈ ગયા. સૂતા સાપને પોતે છંછેડીને આવ્યા હતા. હવે તો વટને ખાતર પણ દીકરીનો સંબંધ લીંબડી સાથે જ બાંધવો પડે એમ હોવાથી એઓ વિચારે ચડ્યા કે, શેઠકુટુંબવાળા સાથે સંબંધ બગડે, એની જરાય પરવા કર્યા વિના મારી પુત્રીનું માંગું સ્વીકારે, એવો બહાદુર બેટો તો એકમાત્ર ઘેલાશાહનો જ છે. જો ઘેલા શાહનો દીકરો માનભા મારી દીકરીનું માંગું સ્વીકારે, તો જ મારી આબરૂ ટકે. અને આ માટે તો મારે વઢવાણના ઠાકોરને જ સમજાવવા પડે. કારણ કે વઢવાણના ઠાકોર સાથે ઘેલાશાહના સંબંધો સારામાં સારા છે. એમનું વચન કોઈ પણ હિસાબે ઘેલાશાહ ઉથાપે નહિ. મનમાં ચાલેલી આવી ગડમથલના અંતે ધાંધલપુરવાળા શેઠ તરત જ વઢવાણ પહોંચી ગયા. લીંબડીમાં થયેલ બધી જ વાતચીત ઠાકોર સમક્ષ ખુલ્લા દિલે કર્યા બાદ અંતે વઢવાણ ઠાકોરના પગ પકડતાં એ શેઠે એટલું જ કહ્યું કે, આમ મારી આબરૂને અણનમ રાખવી, એ હવે તો આપના હાથની જ વાત ગણાય. આપ જો મારી પુત્રીનું માંગું સ્વીકારી લેવા ઘેલાશાહને સમજાવી શકો અને આ માટે હા પડાવી શકો, તો જ મારી આબરૂ જળવાઈ શકે.
શેઠને પૂરેપૂરો વિશ્વાસ આપીને વિદાય કર્યા બાદ એક દિ’ વઢવાણના ઠાકોરે ઘેલાશાહને યાદ કર્યા. હરખાતે હૈયે હાજર થઈ ગયેલા ઘેલા
સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૩
૮૯
