________________
બગડેલી બાજી સુધારી આવું છું. આટલી વાત કરીને ઘેલાશાહ સીધા જ વોકરસાહેબ સમક્ષ ખડા થઈ ગયા. વણિક બુદ્ધિ ધરાવતા ઘેલાશાહને આવેલા જોઈને વોકરસાહેબ જરાક સાવધ બની ગયા. ત્યાં તો ઘેલાશાહે પ્રસ્તાવ મૂક્યો કે, વોકરસાહેબ ! લીંબડી દરબાર સાથે પેશકશીનો જે દસ્તાવેજ લખાયો છે. એ મારે જોવો છે. હું બરવાળા ખાતેનો કામદાર હોવાથી એ દસ્તાવેજ પર મારી પણ સહી હોવી જોઈએ, તો જ એ દસ્તાવેજ સાચો સાબિત થાય.
ઘેલાશાહની આ વાત સાંભળીને વોકરસાહેબે ભોળાભાવે દસ્તાવેજનો એ કાગળ ઘેલાશાહના હાથમાં મૂક્યો. સહી કરવાના બહાને હાથમાં આવેલા એ દસ્તાવેજને વાંચ્યા વિના જ એનો ડૂચો વાળી દઈને ઘેલાશાહે એ ડૂચો મોંમા ચાવીને પેટમાં ઉતારી દીધો. અને એટલું સંભળાવીને એઓ પોતાનો ઘોડો દોડાવી ગયા કે, સાહેબ દસ્તાવેજ લેવો હોય, તો લેવા માટે હવે બરવાળા આવવું પડશે.
વોકરસાહેબને ખ્યાલ આવી ગયો કે, વાણિયો પોતાને ઠગી ગયો! એથી એમણે ફોજ લઈને બરવાળા સુધી લાંબા થવાનું નક્કી કર્યું. મારતે ઘોડે એઓ બરવાળા પહોંચ્યા, પણ ત્યાં તો ગઢના દરવાજા બંધ થઈ ગયા હતા. એ દરવાજા ખોલવા કોઈ પણ હિસાબે શક્ય ન જણાતાં અંતે વોકરસાહેબે સંધિ સમાધાન માટે ઘેલાશાહને આમંત્રણ પાઠવ્યું. બળથી કાર્ય સિદ્ધ થઈ શકે એમ ન હતું. એથી ઘણી ઘણી ચર્ચાવિચારણાના અંતે ઘેલાશાહે જ્યારે ફરતી પેશકશી માટે તૈયારી ન જ દાખવી, ત્યારે વોકરસાહેબે કળ-લોભ-લાલચ દર્શાવતા એવા પ્રસ્તાવ રજૂ કર્યા કે, ઘેલાશાહ ! ૧૦ ગામો તમારા નામે જુદાં તારવી દઉં, પરંતુ બીજા ગામોની ફરતી પેશકશી માટેના દસ્તાવેજ પર તમે સહી કરીને આપો. આમાં તમને મળનારા લાભનો તો કોઈ પાર જ નથી.
આ પ્રસ્તાવને ઠુકરાવી દેતાં ઘેલાશાહે કહ્યું : મેં માથે લીંબડીના ધણીને ધાર્યા છે, મારે લૂણહરામ નથી બનવું. લીંબડી તો મારી સાત સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૩ –
– ૮૫
