________________
સંતની પણ ગણાય. આ દૃષ્ટિથી આપને અન્યત્ર જવાનું તો કેવી રીતે કહેવાય ? પણ સાથે સાથે પૂરી વિનમ્રતાપૂર્વક આપને એટલી અરજી કરવી જ રહી કે, આ મેદાન સૈનિકો માટેના તાલીમકેન્દ્ર તરીકે પસંદ કરાયું છે. સૈનિકોની સંખ્યા ઘણી મોટી છે. અને લક્ષ્ય-વેધની તાલીમ આપવાની હોવાથી કઇ દિશામાંથી બંદૂકની ગોળી છૂટીને કઇ તરફ પસાર થઇ જાય, એ કહેવાય નહિ. માટે આપ અન્યત્ર જઇને ધ્યાનસ્થ બનો, તો પછી જોખમ જેવું ન રહે.
સંત ત૨ફથી જવાબ મળ્યો : સમયની જેમ સ્થળના સાતત્યનો પણ પ્રભાવ સાધના માટે સહાયક બની જતો હોય છે. વર્ષોથી આ જ જગા ૫૨ થતી સાધનાનો લય સ્થળાંતર થતાં વિલય પામી જવાની શક્યતાનો અંદાજ તો તમને ક્યાંથી આવી શકે ? માટે તમારી તાલીમમાં હું જેમ વિક્ષેપ ઇચ્છતો નથી, તેમ તમે સ્થળાંતર દ્વારા મારી સાધનામાં વિક્ષેપ પાડવાનો પ્રયત્ન નહિ જ કરો, એમ હું ઇચ્છું છું. તમે તમારું કામ કરી શકો છો, મને મારી સાધના કરવા દો. હું હેમખેમ રહીશ. આ અંગે નિશ્ચિત બની જાવ.
આટલું કહીને સંત સાધનામાં મગ્ન બની ગયા. સૈનિકોને આ સાહસ વધુ પડતું લાગતું હતું. સંત જેવો આત્મવિશ્વાસ એમનામાં ન હતો, એથી સ્થાનાંતર માટે ખૂબ ખૂબ કરગરવા છતાં સંતે અક્ષર પણ ન સાંભળ્યો, ત્યારે એવો ઉપેક્ષાભાવ વ્યક્ત કરતા એઓ ચાલ્યા ગયા કે, આ બાવાને જ જો પોતાના જીવનની પડી ન હોય, તો આપણે શું? હવે જો કોઈ અઘટિત-ઘટના બની જશે, તો આપણી તરફ કોઇ આંગળી નહિ કરી શકે. સૈનિકો ચાલ્યા ગયા, સંત ધ્યાનસ્થ બની ગયા. રોજ કરતાં આજની ધ્યાન-મુદ્રામાં એટલો ફેરફાર થયો હતો કે, બે હાથના પંજા મુખ-મસ્તકની રક્ષા માટે જાણે દીવાલ બની ગયા હતા. સંત સાથે થયેલી માથાઝીંકને સૈનિકોએ વધારી-વધારીને કર્નલ સમક્ષ રજૂ કરી, ત્યારે સંતનો પોતાના જીવતર તરફનો આટલી હદ સુધીનો ઉપેક્ષાભાવ સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૩
૩૩
