________________
વધારવા ઇચ્છતું હશે, એમ ધારીને તમારી પર એવો વિશ્વાસ મૂકવા હું તૈયાર છું કે, તમારા ઘોડાના ડાબલા જેટલી ભૂમિ પર પડે, એટલી ભૂમિ બરવાળાની ! આવું સીમાંકન મને તો મંજૂર છે, તમારે આ વિષયમાં કંઈ કહેવું છે?
ઘેલાશાહે આ પ્રસ્તાવ સ્વીકારી લીધો અને તરત જ એમણે ઘોડેસવારી શરૂ કરી. બરવાળાની જે સીમા નક્કી હતી, તેમજ જે પ્રદેશ બરવાળા સાથે જ જોડાય એ વાજબી હતું, એટલા પ્રદેશ પર અશ્વપ્રવાસ કરવાનું નક્કી કરીને બરવાળાથી ત્રણેક ગાઉ દૂર જયાં ખળખળિયાના નામે ઓળખાતો વોંકળો હતો, ત્યાં જઈને ઘેલાશાહે પોતાના ઘોડાની લગામ ઢીલી મૂકતાં ઘોડો ત્યાં જ ઊભો રહી ગયો. એથી વોંકળાની એક તરફ બરવાળાની અને સામી તરફ ભાવનગરની સીમા નક્કી થઈ ગઈ. આ રીતે ઘેલાશાહ પર વજેસંગજીએ વિશ્વાસ મૂકીને એ વાત સાબિત કરી બતાવી કે, ઘેલાશાહ જૈન પહેલા હતા, જવાંમર્દ પછી હતા, તો જે બંને રાજ્યની સીમાબંધી જેવી સમસ્યાના ઉકેલ અંગે એમની પર વિશ્વાસ મૂકી શકાય ને?
ઘેલાશાહ પાસે વીરતા જ નહોતી, વફાદારીનો વારસો પણ એમણે દીપાવ્યો હતો. એક વાર એવું બન્યું કે, લીંબડીના ઠાકોર હરિસિંહજીને દ્વારકાની યાત્રા કરીને પાછા વળતાં જામનગર ઉતરવાનું બન્યું. ત્યાંના જામસાહેબે ઘેલાશાહની નામના-કામનાની ઘણી ઘણી વાતો સાંભળી હતી. એથી ઘેલાશાહને મળવાની ઇચ્છા એમણે જ્યારે વ્યક્ત કરી, ત્યારે હરિસિંહજીએ કહ્યું કે, ઘેલાશાહને મળવાની ઇચ્છા થાય, એ બરાબર છે. પણ એમનો સ્વભાવ-પ્રભાવ સાચવવો અઘરો છે. માટે આપ મળવાની વાત પડતી મૂકો, એમાં જ મજા છે. એ વીર પણ એવો છે, વફાદાર પણ એવો જ છે. એની માન-મર્યાદા જાળવવી, એ સહેલી વાત નથી. એની અમુક અમુક આદતો તો બહુ ભારે છે. લીંબડી સિવાય એ બીજે નમતો નથી. ગમે તેવા મોટા દરબાર હોય, પણ એ
સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૩
–
-
૮૧
